Μαρία Γιακουμέλλου - "Την εβδόμη μέρα της δημιουργίας" (Μέρος Β') - ποίημα, 1965 - ποιητική συλλογή "Πυράκανθοι"

 

Μαρία Γιακουμέλλου

« Την εβδόμη μέρα της δημιουργίας » (Μέρος Β’)

ποίημα, 1965         

 

 

 

 

         « Την εβδόμη μέρα της δημιουργίας »

                          ΜΕΡΟΣ Β’

                                                             

 

Οι άνεμοι κλέβουνε την άμμο.

Λυγίζουνε τους κέδρους του Λιβάνου^.

Γδύνουν τους τάφους των Φαραώ.

Γυμνώνουμε τις περήφανες πυραμίδες^.

Ακίνητη κυττάζει πέρα η Σφίγγα.

Ο άνθρωπος πορεύεται σε άβατους δρόμους

Προφήτες, ο Θεός αρνιέται τη δόξα του,

στ’ αναμένοντα πλήθη.

Προφήτες

κουραστήκανε οι λαοί.

Χάνεται η μνήμη τους στην ομίχλη.

Δυό πιθαμές η τρίχα τους σηκώθηκε απ’ τη φρίκη.

Τα μάτια τους βρύσες βουβές.

Κρατάνε στις παλάμες τους φωτιά.

Μιά μαργαρίτα παίζει την καρδιά τους

στα γεμάτα αμφιβολία πέταλά της.

Κάκτοι οι αγάπες τους.

Χιονότουφες οι ελπίδες τους,

στα στήθη ωκεανών.

Κλαίνε οι συννεφιές.

Οι τάφοι αμφισβητούνε το νόημα της ζωής.

Η επιστήμη ψάχνει να βρει το δρόμο τ’ ουρανού.

Στους δρόμους σπρώχνονται οι αγέλες των ανθρώπων.

Οι άνεμοι τρέχοντας παρασύρουν πολλά,

που αμετακίνητα θαρούσανε οι λαοί.

Πτώσες κι’ ανάτασες συνωστίζονται στης γης τα στήθεια.

Επάρσεις σημαιών πάνω από ακίνητα βλέφαρα.

Παιδικές πατούσες σφραγίζουνε το χώμα.

Παράγκες με λυτά μαλλιά ρωτούν τον ήλιο.

Η άμμο φτύνει αίμα.

Ανάσες σβύνουνε στο τελευταίο σήμα τηλεγράφου.

S.O.S.

Τα νέφη σχηματίζουν S.O.S.

Το κύμα κρύβει S.O.S.

Ατέλειωτα S.O.S. φιλοξενεί το χώμα.

Οι διαταγές των φλογερών βλεμάτων

κάνουνε το «είναι» να ενδώσει.

Απουσιάζουν οι υμέναιοι σε νυφικές παστάδες.

Ανώνυμα βρέφη στις βρεφοδόχες.

Τα πανώ στα χέρια των λαών

κρύβουν το φως του ήλιου.

Παντού S.O.S.

Κατακλυσμός φωτιάς.

Κατακλυσμός από σμήνη προσφύγων.

Κατακλυσμός από ακίνητα βλέφαρα.

Καμιά κιβωτός !

Κανένας Νώε !

Δεν έχει αξία να ζεις ανάμεσα σε τούνελ κατασκότεινα.

και νεκρικές πομπές.

Όμως πρέπει να ζήσεις.

Είναι ένα παραλήρημα η ζωή των ανθρώπων.

Πυρετός μανιακού τους κατέχει.

Σφραγισμένα χείλη,

βουλωμένα αυτιά.

Τυφλωμένα μάτια.

Ατέλειωτα «πιστεύω» δεμένα στους πασσάλους.

 

 

                      ΜΑΡΙΑ  Π.  ΓΙΑΚΟΥΜΕΛΛΟΥ

 

 

[ το ποίημα

της Μαρίας Π. Γιακουμμέλου
« Την εβδόμη μέρα της δημιουργίας »

               ( Μέρος Β’)

{  το ποίημα αποτελείται από τρία μέρη }  

από την ποιητική της συλλογή

« Πυράκανθοι »,

Αθήνα, 1965 ]

 

    ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )