Γεώργιος Σταμπολής (Γ.Κ. Σταμπολής)
«
Για το λυτρωμό των ανθρώπων »
ποίημα
δημοσίευση
(1947) περ. « Ευβοϊκά Γράμματα »
«
Για το λυτρωμό των ανθρώπων »
Ανάλογο
του καθενού τα βάρη να μοιράζω
γι’
αυτό που θα μπορή
ένα
εμπνευσμένο οδηγητή σε κάθε τι να βάζω
για
να μας προχωρή.
Ας
ήτανε να μπόραγα με νόμους να δαμάζω
τους
άνθρωπους σφιχτά
αφιερωμένος
στο καλό, το δίκαιο να διατάζω,
γερά
και θαρρετά.
Τους
οκνηρούς να μάθαινα πως πρέπει να δουλεύουν
με
κόπο για ψωμί
κι’
αυτούς που ανίδρωτα γλεντούν κι’ αμέριμνα ασωτεύουν
πως
δεν έχουν τιμή.
Πως
είν’ ο μόχθος στόλισμα γι’ αυτόν που τον προσφέρει
σαν
πότισμα στη γη
και
τον τεμπέλη θά’κανα σκληρό πιά νάν το ξέρη
πως
είναι μια πληγή.
Αδίσταχτα
τους ρέμπελους χωρίς ψωμί ν’ αφίνω
στους
δρόμους να επαιτούν
και
ανόητους σπλαχνικούς στη φυλακή να κλείνω
μια
φέτα αν τους πετούν.
( Από την «Κοινωνική Συμφωνία» )
Γ.Κ. Σταμπολής
[ το ποίημα
του Γεωργίου Σταμπολή (Γ.Κ. Σταμπολή)
« Για το λυτρωμό των ανθρώπων »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ευβοϊκά Γράμματα »
( διευθυντής: Αντρέας Ζώντος )
Αθήναι,
Περίοδος Β΄, Χρόνος Ε΄,
Αριθμός φύλλου 36-37,
Μάρτης-Απρίλης 1947, σ. 5 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
