Σπυρίδων Μουσελίμης
«
Πούντ’ η Χρύσω»
ποίημα, 1936
« ΠΟΥΝΤ’ Η ΧΡΥΣΩ
»
Σαν παραμύθι μώρχεται,
σαν ψέματα το λέω.
‘Ονειρο βροχερής νυχτιάς μου φαίνεται πως είναι,
Να πέθανεν η Χρύσω μου, να την επήρε νύφη
Η Μαυρογής, στα τάρταρα, στον σκοτεινό τον Άδη.
Δεν σ’ είδα, δεν σε φίλησα, Χρύσω μου πεθαμένη,
Ήρθα σαν τώμαθα ο πικρός, ρώτησα τους δικούς σου:
— Πού πάη η Χρύσω, πού’ναι την; Μούειπαν. «πήγε στα γίδια»
Ερώτησα τους πιστικούς μούειπαν: πήγε στον μύλο,
Ερώτησα τον μυλωνά και μούειπε: πάη για ξύλα.
Στο λόγγο μέσα πάω κι’ εγώ φωνάζω: Χρύσω, Χρύσω!
Μ’ απάντησεν η λαγγαδιά ’πό πέρα. Χρύσω Χρύσω!
Πούν την η Χρύσω τη ρωτάω, «πούν την» ρωτάει κι’ εκείνη
Σαν παραμύθι μώρχεδαι να πέθανεν η Χρύσω.
ΣΠΥΡ. ΜΟΥΣΕΛΙΜΗΣ
[ το ποίημα
του Σπυρίδωνος Μουσελίμη
«Πούντ’ η Χρύσω»
δημοσιεύθηκε στο περ.
«Ηπειρώτικα
φύλλα»,
Αθήνα,
( διευθυντής: Χρήστος
Χρηστοβασίλης)
Έτος Α’, αρ. φύλλου 1,
Σάββατον 1 Αυγούστου 1936, σ. 5]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
