Γιάννης Πιερίδης "Νερώνειο" - ποίημα - δημοσίευση 1915 - περ. "Φοίνικας", Κάϊρο

 

Γιάννης Πιερίδης

« Νερώνειο »

ποίημα

γραφή: 1913

δημοσίευση: 1915

περ. «Φοίνικας»,  Κάϊρο

 

 

 

 

         « ΝΕΡΩΝΕΙΟ »

 

 

 

 

/ - I.

 

 

Ναι, σφάχτε, σφάχτε…

μ’ αρέσει αίμα^.

άχ !  κόκκινο αίμα

σαν πάνω στα ολόλευκα

μάρμαρα χυμένο

κυλά και πέφτει

αχνολουσμένο,

πορφυρολάμποντας

σα μές σε καθρέφτη,

κι’ απέ σχηματίζει

κόκκινους πέπλους

ψυχοϋφασμένους !...

 

 

 

 

/ - ΙΙ.

 

 

Τη λύρα μου φέρτε

γιατ’ η ψυχή μου

μεταρσιωμένη

απ’ το  υπερκόσμιο

όραμα του ωραίου,

πά στης χορδές της

θέ να ξεχύση

όλους τους τόνους

που ξεχειλίζουν

απ’ την ύπαρξί μου …

 

Τα λάγνα σας μάτια

μ’ ηδονή μισοκλείστε

και μαζύ με τους ύμνους μου

τη ψυχή σας αφήστε

να υψωθή υπεράνθρωπα

σε κόσμους ανείδωτους :

Παράδεισοι, κόλασες

λουκούλια συμπόσια

σε Φειδία παλάτια  

κι’ Ολύμπια όργια

θέ ν’ αγναντέψουνε

της ψυχής σας τα μάτια !

 

 

 

 

/ - ΙΙΙ.

 

 

Αμέτρητα άνθια

σκορπίστε πλημμύρα,

βροχή, στα κορμιά σας

και πρί να γευτούμε

και πρί μεθυστούμε

αλείψτετα μύρα

Άχ ! πόθοι, πάθια !...

κι’ απέ το συμπόσιο

ν’ αρχίση τ’ αμβρόσιο

μυστηριολουσμένο

σα στα Ελευσίνια,

για να τελειώση

Ώ ! μεθύσια, πάθια !

ηδονολουσμένο

με ρίγη θανάτου…

 

 

 

 

/ - IV.

 

 

Κάψτε τη Ρώμη…

τη Ρώμη κάψτε

φωτιές ανάψτε

στα μαρμαρένι’ ανάχτορα

που παρθένες πάναγνες

κρυφοπροσμένουν

τους Αδώνιδές τους,

Φωτιές ανάψτε

κάτω απ’ τ’ αγάλματα

που στις φωτεινές φλόγες

θα ζωντανέψουν

για ν’ αγναντέψουν

τα θαύματά μου !...

 

 

Εγώ κι’ εκείνα

πια σαρκωμένα,

στο ψηλό μου ανάχτορο,

σαν απ’ τον Όλυμπο,

θέ ν’ αντικρύσουμε

θεοί αυτοί :

– Θεός καινούργιος ’γώ –

να εξαϋλώνουνται

τα πλήθια μυστήρια

που στ’ άπειρο γύρα

κρυφολειτουργούν !...

Ώ ! φωτιές ανάψτε

τη Ρώμη κάψτε !  

 

 

Καίεται η Ρώμη !...

σταχτιές κολώνες

ουρανοϋψώνουνται

φωτιά και αίμα

– τί κόκκινες λίμνες ! –

ψυχές και θεία

μές το μυστήριο

του φριχτού Ωραίου

γίνουνται ένα…

Κι’ οι κοιμισμένοι,

Τιτάνες, Κύκλωπες

γοργοξυπνούνε

σα νάν χαμένοι…

Άχ ! πώς βογγούνε

παράξενα οι αέριδες

τί θέ να πούνε ;

Καίεται η Ρώμη

Θεοί, με σώνει ! ! !

 

 

 

Κάϊρο 1913

 

 

                                     Γιάννης Πιερίδης

 

 

 

[ το ποίημα

του Γιάννη Πιερίδη

« Νερώνειο »

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Φοίνικας »,

Κάϊρο,

Χρονιά Α΄, τεύχος 1, Δεκέμβρης 1915, σ. 5-7.]

 

 ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό ).

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 21 Μαϊου 2023 :

Γιάννης Πιερίδης,

« Νερώνειο »,

ποίημα,

δημοσίευση 1915,

περ. «Φοίνικας», Κάϊρο  ]

 

 

 

Ορφέας Τσακίρης "Ιδομενέας" - ποίημα - δημοσίευση 1922 - περ. "Ορφεύς" (Κέρκυρα)

 

Ορφέας Τσακίρης

« Ιδομενέας »

ποίημα

γραφή 1913

δημοσίευση 1922

περ. « Ορφεύς »  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

( από την αρχαία Τραγωδία της Κρήτης)

 

Κέρκυρα 24 του Μάη 1913

 

                                              Ορφέας Τσακίρης

 

 

 

 

 

φωτογραφία από τη δημοσίευση στο περ. «Ορφεύς»

 

 

[ το ποίημα του Ορφέα Τσακίρη «Ιδομενέας» δημοσιεύθηκε στο περ. «Ορφεύς», Κέρκυρα, (δντής: Πίπης Δ. Μαρτίνης), Έτος Α΄, τεύχος Α΄, 15 Νοεμβρίου 1922. ]

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Λόγος Έμφρων

logosemfron.blogspot.com

[ ανάρτηση 8 Μαϊου 2023 :

Ορφέας Τσακίρης,

« Ιδομενέας »,

ποίημα

περ. «Ορφεύς»

Κέρκυρα, 1922 ]

 

 

Μυρσίνη Μόσχου "Θάλασσα" - ποίημα - ποιητική συλλογή "Αιωρούμενες Σκέψεις" (2023)

 

Μυρσίνη Μόσχου

« Θάλασσα »

ποίημα

ποιητική συλλογή « Αιωρούμενες Σκέψεις » (2023) 

 

              ΘΑΛΑΣΣΑ

 

-Τα μάτια σου μια ατελείωτη θάλασσα,

σε παίρνουν μακριά, σε ταξιδεύουν.

σε κλείνουν μέσα τους σαν σε αγκαλιά

και με πάνε μακριά, πολύ μακριά.

Με πάνε σε μέρη που ποτέ δεν ήξερα ότι υπάρχουν.

-Χάιδεψέ μου τα μαλλιά, θέλω να κοιμηθώ,

κλείσε με την αγκαλιά σου, εκεί,

ναι εκεί, που ξέρω πως θα κοιμηθώ χωρίς πια να σκέφτομαι.

Ούτε το χτες, ούτε το τώρα ,ούτε το αύριο,

σε αυτή την αγκαλιά που έχω ζήσει όλες μου τις χαρές,

όλες μου τις λύπες. Μαζί σου. Όλα και τα πάντα μαζί σου.

-Σου έλεγα ότι θα ήθελα εκεί,

μόνο εκεί να αφήσω την τελευταία μου πνοή,

εκεί που έζησα τα πάντα στη ζωή μου,

να με ζεσταίνεις με το βλέμμα σου καθώς θα φεύγω,

γιατί κρυώνω.

Ναι αγάπη μου, αρχίζω και κρυώνω.

-Όχι! Μη φεύγεις από κοντά μου, όχι εσύ θάλασσά μου,

ταξίδεψέ με πα΄λι όπως μόνο εσύ ξέρεις.

Θέλω εσύ να με πας στον τελευταίο προορισμό μου,

μόνο εσύ μπορείς,

μόνο εσύ μπορείς να κουβαλήσεις όλα αυτά που με βαραίνουν.

-Αφήνομαι αγάπη μου, αφήνομαι στο απαλό σου κύμα,

μόνο έτσι μπορώ να φύγω, μόνο έτσι πρέπει να γίνει.

Αντίο θάλασσά μου, σ αγαπώ!

 

 

[ το ποίημα της Μυρσίνης Μόσχου «Θάλασσα» από την πρώτη της ποιητική συλλογή «Αιωρούμενες Σκέψεις», εκδ. Δρόμων, Αθήνα, 2023. ]

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 2 Μαϊου 2023 :

Μυρσίνη Μόσχου,

« Θάλασσα »,

ποίημα,

ποιητική συλλογή «Αιωρούμενες Σκέψεις» (2023)  ]

 

 

 

 

Μυρσίνη Μόσχου "Λεμονανθός" - ποίημα - ποιητική συλλογή "Αιωρούμενες Σκέψεις" (2023)

 

Μυρσίνη Μόσχου

« Λεμονανθός »

ποίημα

ποιητική συλλογή « Αιωρούμενες Σκέψεις »  (2023)

 

 

                     ΛΕΜΟΝΑΝΘΟΣ

 

Λεμονανθό μυρίζουν τα σκεπάσματα, χαμογελάω.

μνήμες πάνε κι έρχονται,

με ξυπνούν, το αίμα τρέχει ξανά μέσα μου, πονάω.

Άλλοτε θέλω να θυμάμαι, να σε ζω ξανά και ξανά,

να σε κοιτώ με λατρεία,

όπως στεκόσουν αμέριμνη και έπλεκες τη δική σου ιστορία,

μια ιστορία βαριά, ασήκωτη για τους ώμους μου.

Δε σου μοιάζω και ας λένε το αντίθετο,

άλλοτε δεν θέλω να θυμάμαι, αρνούμαι,

εγωισμός στα κόκκινα,

προσπαθώ να πετάξω από επάνω μου

με όλο μου το είναι τα κομμάτια σου.

Δεν ξεκολλούν!

Μα πως είναι δυνατόν;

Αφού τα κομμάτια μου είσαι εσύ.

Λεμονανθός η μυρωδιά σου,

με πότισε για μια ζωή και άλλες εκατό,

κάθε εισπνοή και μια μαχαιριά,

κάθε θύμηση και ένας θάνατος,

τη μισώ αυτή τη λέξη.

Θάνατος! Ορίζει το τέλος.

Μα δεν τελειώσαμε, το ξέρω,

με περιμένεις

κι εγώ σε περιμένω,

γιατί επάνω σου αλλιώς μυρίζει ο λεμονανθός.

 

 

 

 

 

 

 

 

[ το ποίημα της Μυρσίνης Μόσχου «Λεμονανθός» από την πρώτη της ποιητική συλλογή «Αιωρούμενες Σκέψεις», εκδ. Δρόμων, Αθήνα, 2023. ]

 

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 2 Μαϊου 2023 :

Μυρσίνη Μόσχου,

« Λεμονανθός »,

ποίημα,

ποιητική συλλογή «Αιωρούμενες Σκέψεις» (2023) ]

 

 

 

 

 

Δημήτρης Φιλελές "Παλαιότητα" - ποίημα 2021

 

Δημήτρης Φιλελές

« Παλαιότητα »

ποίημα 2021

 

 

 

 

Παλαιότητα

 

Το σακάκι κρέμεται στο καρφί πίσω από την πόρτα. Οι τσέπες του είναι άδειες και κρύες. Μερόνυχτα περνούν χωρίς κάποιος να το φορέσει.

 

Ποιος κάρφωσε το καρφί;

Ποιος κρέμασε το σακάκι;

Πόσο καιρό δε δίνει κανείς σημασία;

 

Έτσι συμβαίνει με τα πράγματα όταν παλιώνουν. Κάθεται πάνω τους η σκόνη της αδιαφορίας. Ξεχνιούνται ακίνητα σε ένα σημείο που όλοι προσπερνούν.

 

Καρέκλες, τραπέζια, ραδιόφωνα, τετράδια, τσάντες, ποδήλατα, κουβέρτες, φορέματα, παπούτσια, μοιάζουν ανύπαρκτα.

 

Η παλαιότητα είναι παραφωνία στην εφήμερη κομψότητα.

 

Έτσι συμβαίνει, τις πιο πολλές φορές, και με τους ανθρώπους όταν παλιώνουν.

 

© Δημήτρης Φιλελές

Τρίτη, 16 Αυγούστου 2021

 

 

 

 

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 1 Μαϊου 2023 :

Δημήτρης Φιλελές,

« Παλαιότητα »,

ποίημα,

2021 ]