Μηνάς Δημάκης
« Η
Χαρά »
ποίημα, 1936
« Η
ΧΑΡΑ »
Από την πόλη πέρασε και χάθηκε μια νύχτα.
λευκά σαν κρίνα δυο φτερά σαλέψαν στο σκοτάδι
είτανε φέγγος αυγινό τριγύρω της χυμένο,
κ’ ηδονής μέθη στις καρδιές ανέμισε
ο αγέρας.
Οι ανθρώποι που κουράστηκαν χρόνια
να καρτερούνε,
στρέψαν τα μάτια εκστατικά για μια
στιγμή, και πάλι
στη γνώριμην απαντοχή του νόστου
βυθιστήκαν,
σα ναυαγοί που όλο στη γή
ονειρεύονται να φτάσουν.
Τίποτε δεν απόμενε απ’ το πέρασμα
το λίγο,
μόνο χέρια που υψώνονταν προς το
κενό της νύχτας
κ’ εσάλευαν ψιθυριστά καλώντας τη
Χαρά,
σε μια σιγή περίλυπη βουβές φωνές
γεμάτη.
Αλλά η Χαρά είχε τα φτερά τινάξει
στον αγέρα,
είχε το φέγγος το αυγινό σκορπίσει μες
στα σκότη,
κ’ ένα καράβι-φάντασμα πήρε για
σύντροφό της
κι αρμένιζεν αφήνοντας την ερημία
θανάτου.
ΜΗΝΑΣ ΔΗΜΑΚΗΣ
[
το ποίημα
του
Μηνά Δημάκη
«
Η Χαρά
»
δημοσιεύθηκε
στο περ.
« Κρητικές Σελίδες »,
Ηράκλειο,
( διευθύντρια: Θάλεια Καλλιγιάννη),
Έτος
Α’, τεύχος 2, Μάρτιος 1936, σ. 36]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
