Θανάσης Κατραπάνης - "Αγαποβότανο" - ποίημα - "Ανθολογία Θρακών Ποιητών των Νεωτέρων Χρόνων", Εν Αθήναις, 1936

 

Θανάσης Κατραπάνης

« Αγαποβότανο »

ποίημα

 

 

 

                  « ΑΓΑΠΟΒΟΤΑΝΟ »

Νάτης η κεντητή ποδιά στα στάρια στα κριθάρια,
λούζεται μέσα στη δροσιά, παίζει με τα λουλούδια,
βάζει τον κρίνο στα μαλλιά, το θρύμπο μες στους κόρφους,
σκύβει με χάδι λαίμαργο, τα στήθια της μοσκίζει,
κι’ ένα λουλούδι άπονα μαδά και το ρωτάει.
— Άχ μαργαρίτα μου χρυσή, πές μου, καρδιοπονήτρα,
αν μ’ αγαπά και με πονή πιστά και μπιστεμένα.
— Τη μαργαρίτα μή ρωτάς, μόν’ ρώτα την καρδιά μου,
που τρέμει σαν πεντάνευρος πάνω σε πορογκρέμι
και να σου πή πόσες αυγές σε καρτερώ σα σκιάχτρο,
για να σου πω το πείσμα σου και τη σκληρή απονιά σου^.

και πέρα από τον τάφο μου θα σου το ξεφωνίζω,
στα μάτια δέ με κοίταξες, τα μάτια σου δεν είδα,
μηδέ το θρύμπο μου έδωκες, μηδέ τον άσπρο κρίνο,
που έχεις στα καστανά μαλλιά, μες στους χιονάτους κόρφους.
— Πάρε τον κρίνο, που ζητάς, έπαρε και το θρύμπο,
και μην το πής της μάννας μου τα μάτια μου πως είδες,
και τη λαλιά μου που άκουσες· πιά μπιστεμό δέ θάχη.

 

 

                                           ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΑΤΡΑΠΑΝΗΣ

 

 

 

[ το ποίημα

του Θανάση Κατραπάνη (1874 ή 1880 – 1934)

« Αγαποβότανο »

από την Τοπική Ποιητική Ανθολογία
« Ανθολογία Θρακών Ποιητών των Νεωτέρων Χρόνων »

 (επιμέλεια: Άργης Κόρακας)

Εν Αθήναις, 1936 ]

 

  ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )  

              poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "