Μαρίκα Φιλιππίδου
«
Στον Πυγμαλίωνα »
ποίημα,
1905
« ΣΤΟΝ
ΠΥΓΜΑΛΙΩΝΑ »
Ο
φτερωτός σου νούς, - όχι τα χέρια σου,
ώ
Πυγμαλίων, και η μεγάλη σου καρδιά,
τη
λατρευμένη σου έπλασαν Γαλάτεια
και
την εστόλισαν μ’ αθάνατη εμμορφιά.
Η
φλόγα του έρωτός σου και ’ς το μάρμαρο
σου
φάνηκε πως ξάφνου σου χάρισε ζωή
και
’ς τα λευκά τα στήθη, ώ ρίγη ανέκφρστα!,
ακούσθηκαν
οι πρώτοι ποθητοί παλμοί.
Το
μαγεμένο σου όνειρο σ’ εμέθυσε,
μά
μιάν ημέρα ξύπνησες – ώ συμφορά!
το
είδωλό σου χάμου είδες συντρίμματα,
να
φεύγη της αγνής σου νειότης η χαρά.
Όψες
το πνεύμα σου πολλές αλλάζοντας
μέσα
’ς των χρόνων την αμέτρητη ροή
’ς
ασθενικό κουφάρι ίσως να φώλιασε,
ίσως
να πήρε μιάς παρθένας τη μορφή.
Και
νοιώθει, ώ Πυγμαλίων, μέσ’ ’ς τα σπλάγχνα της
τη
νέκρα της ψυχής σου και την ερημιά,
το
χαλασμό που αφίνουν τα χρυσόνειρα,
όταν
σβυσθούνε ’ς της ζωής την συννεφιά.
Αθήναι
Μαρίκα Κ. Φιλιππίδου
[ το ποίημα
της Μαρίκας Κ. Φιλιππίδου
« Στον Πυγμαλίωνα »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Η Βοσπορίς »,
Εν Κωνσταντινουπόλει,
(διευθυνταί:
Κορνηλία Πρεβεζιώτου
Εμμανουήλ Ταβανιώτης)
Έτος Ζ’, αριθ. 5, 30
Ιουλίου 1905, σ. 54-55 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.