Γιώργος Τσουκαλάς
«
Ζωή »
ποίημα,
1937
«
Ζωή »
Εζήτησες
πολλά· η ζωή δεν μπόρειε
να τα δώσει.
Είπες: θα φύγω! Κι’ έφτασες στο
χείλος του
γκρεμού,
Κι’ όταν
το χάος
αντίκρυσες, μάταια τα
βρήκες όλα
Πήρες το δρόμο,
σκεφτικός, ξανά του
γυρισμού.
Κ’ είπες:
θα φτιάσω ένα δικό
μου κόσμο και θα ζήσω!
Κύμα πλημμύριζε η ζωή τα στήθη σου
με ορμή.
Βρήκες το μέγα
μυστικό που διώχνει την ανία:
Να ζεις
χίλιες ζωές μαζί μέσα σε μιά
ζωή.
Να φεύγεις το περίβλημα του τραγικού εαυτού
σου.
Να λες: Αμφέβαλα συχνά, κι’ επίστεψα πολύ.
Ν’ απομακρύνεις
τ’ όνειρο από σέ,
κι' ύστερα πάλι
ν’ αφίνεις μόνη την καρδιά για να τ'
αναπολεί.
Μέλισσα να’σαι,
αδιάκοπα που
πάει απ’ άνθος σε
άνθος,
αχτίνα, που στη χλόη
κεντά παιχνίδια από σκιές.
Ταξίδια να ονειρεύεσαι και
να μην ταξιδεύεις.
Να χάνεσαι
μέσα στις μύριες
που έπλασες
ζωές.
Να δίνεσαι, μά κι από σέ
τίποτα να μη
δίνεις.
Κι’ όταν
η ώρα σου
η στερνή σημάνει οριστικά,
να πεις:
Αυτό ήτανε πολύ.
Κ’ ήταν και
τόσο λίγο!
Και ν’
απορείς ο Θάνατος
πώς τη
Ζωή νικά...
Γ. ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ
[ το ποίημα
του Γιώργου Τσουκαλά
« Ζωή »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Νεοελληνική
Λογοτεχνία »
Αθήνα,
(διευθυντής: Τώνης Ζαχαράκης)
Χρόνος Α’, φύλλο 1, Νοέμβρης
1937, σ. 20]
( το
πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.