Γιώργος Κοτζιούλας
«
Σκηνικό »
ποίημα,
1930
« ΣΚΗΝΙΚΟ »
Αφού και σήμερα άστραψε, περιηγήτρια
ξένη,
λαμπρή στο επίχρυσο άρμα της πάνω ανεβασμένη
της μέρας βλέπω σύντομα να χαμηλών’ η δόξα
Εκεί προς του ηλιογέρματος τ’ αποσυρμένα τόξα.
Σε λίγο που όσα πιο πιστά μου απόμειναν του κόσμου,
θ’ αρχίσουν σε υποχώρηση να φεύγουν από μπρος μου.
Εγώ ηττημένος θ’ αφεθώ στην εγκατάληψη όλος
κι’ αυτός απ’ όλους πιο πολύ θα μου πηγαίνη ο ρόλος.
Σαν ενωμένος με τη γή, θα βλέπω δίχως μνήμη
των άστρων το φωσφόρισμα, του φεγγαριού τ’ ασήμι,
για τίποτε απ’ τα γύρω μου θα κάνω πως με μέλει
κι ’ η νύστα ωσάν σε δοκιμή θ’ ακινητή τα μέλη.
Γ. ΚΟΤΖΙΟΥΛΑΣ
[ το ποίημα
του Γιώργου Κοτζιούλα
« Σκηνικό
»
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ο
Λόγος »,
Αθήνα,
(διευθυντής: Άγγελος
Τερζάκης),
Χρόνος Α’, φύλλο 1,
Οχτώβρης 1930, σ. 22]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.