Όλμος Περάνθης
«
Τάνια!... »
ποίημα,
1936
« ΤΑΝΙΑ!
… »
Τάχα από τότε, αγάπη μου, να μ’ έχεις στοχαστή,
ή να ’χω σβύσει ολότελα κι’ ολότελα για σένα;
Εγώ — κι' ας μ’ έχουν κάποιοι μου φίλοι για σαρκαστή -
είναι στιγμές που, αγλύκαντος, γυρνάω στα περασμένα.
Είναι στιγμές που ασάλευτος σε μιά σιωπή βαθειά
Σε βλέπω, πάντα ασύγκριτη, να σιγαλοδιαβαίνης
μέσα από φώς που στέλνει σου μιά δύση χρυσαφιά,
σ’ανθοπνοές απόσπερνες ζωής λουλουδιασμένης.
Σε βλέπω διάφανο όνειρο γιομάτο καλωσύνη
μ΄ένα γλυκό χαμόγελο κι’ ευγένεια περισσή.
Σαν αδερφή είχες κάποτε τον πόνο μου απαλύνει.
Άλλ' έπειτα... Δεν θέλησες... Σ’ αγάπησα... Και Σύ
΄Εφυγες, γιατί ζήτησα η σκέψη Σου να ’μαι γω,
αφού σε μιά απροσμέτρητη γοητεία μ’είχες κοιμήσει.
Ώ! Πόσο πάλι επίμονα πολύ Σε νοσταλγώ...
Σύ, με θυμάσαι τάχατες ή μ’ έχεις λησμονήσει ; ...
ΟΛΜΟΣ
ΠΕΡΑΝΘΗΣ
[ το ποίημα
του Όλμου Περάνθη
« Τάνια! … »
δημοσιεύθηκε στο περ.
«Ηπειρώτικα
φύλλα»,
Αθήνα,
(διευθυντής: Χρήστος Χρηστοβασίλης),
Έτος Α’, αρ. φύλλου 2,
Πέμπτη 20 Αυγούστου 1936,
σ. 5]
( το πρωτότυπο σε
πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.