Κώστας Μάκιστος
«
Κάτι »
ποίημα,
1944
« ΚΑΤΙ »
Κάτι ’ναι
πάντα που
προσμένουμε ποθώντας
δώρο της
ζήσης μας λαχταριστό.
Μά
σαν ερθεί, χλωμιάζει σβύνετ’
η χαρά μας
και πικρολέμε : Όχι δεν
είν’ αφτό.
Ασίγαστη
η ζωή λαχτάρες άλλες κλώθει
κι’ άλλ’ όνειρο γεννά
μέσ’ στην ψυχή
και το νιογέννητο το
μάτι, μόνη ελπίδα,
τον
πόθο μας κρατά
σ’ απαντοχή.
Τα χρόνια έτσι κυλάν κι’ οι μέρες
μας διαβαίνουν,
ώσπου το χιόνι στα μαλλιά
φανεί.
Μά πάντα στην καρδιά το
μάτι όλο και
βόσκει
και σα λουλούδι
μέσα μας ανθεί.
Ξάφνου κάποια
νυχτιά κάτι συνέβη εντός μας
κάτι που
δεν το
πόθησε η
καρδιά
και μέσα
στη σιωπή του φοβερού θανάτου
τίποτε δέ θε
να’ρτει ποτέ πιά.
1942 Κ. ΜΑΚΙΣΤΟΣ
[ το ποίημα
του Κώστα Μάκιστου
« Κάτι »
(γραφή: 1942)
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Λεσβιακά Γράμματα »,
Μυτιλήνη,
Τεύχος 5, Ιούλιος 1944,
σ. 10 ]
( το πρωτότυπο σε
πολυτονικό )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.