Δημήτρης Νεστορίδης
«
Ο Εαυτός μου »
ποίημα,
1983
«
Ο Εαυτός μου »
Ξένος,
φερμένος από υπερπόντια μάκρη,
με
εμπειρίες οδοιπορικές των μυστηρίων λουσμένος,
περιφερόμενος
σε γύρους ξένους και δικούς μου,
αποζητάω
να χαράζω ένα δρόμο
ίσιο
και δικό μου.
Κατάστιχτος
από βασκαντισμούς,
ξένων
ματιών γλαυκών και μαύρων,
κατάφορτος
από στοργές, μίση κι αγάπες,
ανάπηρος
από εμποδισμούς και άγρια πάθη,
δειλά
τολμώντας, με το νου μου
το
σύμπαν υποτάζω στη μορφή μου.
Και
το πιστεύω ακράδαντα πως έχω κάτι
που
δεν το’χουνε οι άλλοι,
τον
εαυτό μου.
Μ’
αυτόν σηκώνουμε και πέφτω
μά
που φορές μ’ εγκαταλείπει,
με
βρίζει και με φτύνει
κι’
άλλοτε με προδίνει
στους
αόρατους εχθρούς μου.
Ο
εαυτός μου,
ο
ύπουλος φίλος και φονιάς μου.
Μέσα
μου κι όξω μου καθρέφτες με ζαλίζουν
με
πλάνες συμπεριφορές κι αντανακλάσεις πεθαμένες
καγχάζοντας
στην επιτόπια πόρευσή μου
καθώς
παλεύω για να φτάσω
στων
ελπίδων μου τον όχτο.
Δημήτρης Νεστορίδης
[ το ποίημα
του Δημήτρη Νεστορίδη
«Ο Εαυτός μου»
από την ποιητική του
συλλογή
«Φώτα
κι’ Ομίχλες», Αθήνα, 1983]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.