Παναγιώτης Βρισιμιτζάκης - "Στεναγμός" - ποίημα, 1938 - περιοδικό "Νεοελληνική Λογοτεχνία" (Αθήνα)

 

Παναγιώτης Βρισιμιτζάκης

« Στεναγμός »

ποίημα, 1938

 

 

 

 

               « Στεναγμός »

Στον κόσμο αυτό η ζωή μου που κυλάει
όπως θολό από τη βροχή ποτάμι,
στις όχθες του που κλαίει το καλάμι
και το τρομάζει η μπόρα τ’ ουρανού,
που τρέχει σε γκρεμούς και γοργό πάει
και σβεί στην αγκαλιά τ’ ωκεανού,

στον κόσμο αυτό η χαρά μου πού’νε λίγη
πού’χω τη σκέψη μου μαυροστολίσει
σαν γκρίζο απόμερο ένα κυπαρίσσι
π’ αγέρας δέρνει κι’ οι βροχές χτυπούν
κι’ ενός θανάτου η θλίψη το τυλίγει
και στην κορφή του οι κεραυνοί ξεσπούν,

στον κόσμο αυτό θλιμμένος που υποφέρω,
όταν οργά με νέους χυμούς η φύση
και τα μπουμπούκια σκούν κ’ έχουν στολίσει
οι μυγδαλιές, τη ράχη του βουνού,
σε μιά άνοιξη π' ανθεί καινούρια,
χαίρομαι τη γλυκειά ομορφιά ενός δειλινού.

Στη νέα ζωή που θάλλει αρμονισμένη,
στ’ αρώματα που φεύγουν στον αγέρα,
σκόρπιοι κι’ ασύλληπτοι μές τον αιθέρα
ανάλαφροι πουλιού κυματισμοί,
’πό κάθε πόνο ή λύπη, αλαφρωμένοι
πετούν οι ξένοιαστοί μου στοχασμοί.

Κι’ όπως σ’ αγνή μιά κόρη στ’ άνθισμά της
π’ έρχωνται Σεραφείμ και τη φιλούνε
κι’ άγνωροι πόθοι στην καρδιά σκιρτούνε
κι’ ολόδροση διαβαίνει στη ζωή,
μ’ απλώνει μαύρα η μοίρα τα φτερά της
και ξεψυχά σαν κρίνου μιά πνοή.

Λιγόζωος στο φίλημα τ’ απείρου,
στο φώς, ο πόθος μου ξαναγεννιέται,
μά πάλι στην καρδιά μου αποτραβιέται
σαν πεταλούδα π’ έχει ναρκωθεί
και δάκρυ στη χρυσή κούνια τ' ονείρου
αφήνει πριν σιγά αποκοιμηθεί.

 

        
                           ΠΑΝΑΓ.  ΒΡΙΣΙΜΙΤΖΑΚΗΣ

 

 

[ το ποίημα

του Παναγιώτη Βρισιμιτζάκη

« Στεναγμός »

δημοσιεύθηκε στο περ.

 « Νεοελληνική Λογοτεχνία »

   (διευθυντής: Τώνης Ζαχαράκης)

Αθήνα,

Χρόνος Α’, φύλλο 5, Απρίλης 1938, σ. 232 ]

 

    ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )   

                 poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "