Άνθος Πωγωνίτης
«
Νοσταλγοί »
ποίημα,
1938
« Νοσταλγοί »
Καθώς ανώνυμοι κυττούν τα
βραδυνά
στο πέλαγο σκιές να
παν τα
πλοία
ν’ αφήνουν σύννεφα το μαύρο
τους καπνό
σ’ ορίζοντες
τεφρούς και
μπλάβους όμοια
μ’ αστόχαστες ζωγράφων
πινελιές...
Με τη
ματιά τους κ’
η ψυχή τ’ ακολουθά
κι’ αφήνονται
βουβοί, στημένοι κάτου
στα που
τρεμίζουνε φανάρια εκστατικοί
αγέρας τα μαλλιά
τους ν’
ανεμίζη
σημαίες που ξεχάσαν
οι καιροί.
Κι’ ως
είν’ τα
χέρια τους κλεισμένα και
δετά
στα πάνινα της φυλακής τους τείχη
λές και κρατούνε
της σιωπής τους το
ρυθμό
που χύνει μιά σαν πέτρινη γαλήνη
στα μέτωπά τους κάποια συλλογή.
Φαντάζουνε στα σούρουπα
τέτοιων στιγμών
σαν πόθοι,
προδομένοι —
σαν με γέρμα
σε κουρασμένη καταχνιά τόσο μουντή
που ένα
χαμό σε δύση δοξασμένη
μαλαματένιου γήλιου
αναπολούν.
Κι’ όντας
το κύμα
πλάθεται μουρμουριστά
πλανιέται μέσ’
τα βάθεια
του τού
κόσμου
το θρηνολόϊ για
τις αγέννητες χαρές
που στην καρδιά τους μίλησαν λαχτάρες
σταλαγματιές αιμάτινες
κρυφές.
ΑΝΘΟΣ
ΠΩΓΩΝΙΤΗΣ
[ το ποίημα
του Άνθου Πωγωνίτη
« Νοσταλγοί »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Νεοελληνική
Λογοτεχνία »
(διευθυντής: Τώνης Ζαχαράκης)
Αθήνα,
Χρόνος Α’, φύλλο 4,
Μάρτιος 1938, σ. 173]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.