Χρυσάνθη Ζιτσαία - "Κάποιες χαρές" - ποίημα, 1936 - περ. "Κρητικές Σελίδες" (Ηράκλειο)

 

Χρυσάνθη Ζιτσαία

« Κάποιες χαρές »

ποίημα, 1936

 

 

 

             « ΚΑΠΟΙΕΣ ΧΑΡΕΣ »

 

 

Κάποτε φτάνουν κ’ οι χαρές, τόσο πικρές και θλιβερές

που μοιάζουν μ’ εραστή τρελλό που σκότωσε από ζήλεια

Κ’ ύστερα τρέχει τραγικά με σαλεμένα λογικά

νύχτες στον τάφο της καλής κι’ ανάβει τα καντήλια.

 

… Κ’ ήρθε του σκλάβου η λευτεριά, σαν τα δεσμά του τα βαρειά

Τα φτερωμένα πόδια του του τά’χαν πιά συντρίψει

  - Μαύρο καλό που καρτερεί – μ’ αυτός ακίνητος θωρεί

τις στράτες τις ορθάνοιχτες με τρίδιπλη τη θλίψη.  

 

… Σκληρό το διάβα του καιρού, κ’ ήρθε η πλημμύρα του νερού

όταν  του κάμπου τα σπαρτά τα κάψαν τα λιοπύρια

… κι’ αλλού τα μίση έχουν χαθεί  κ’ ήρθε μια αγάπη ν’ απλωθή

πάνω σε πολεμόχαρων λαών τα κοιμητήρια.

 

Κι’ ήρθε ένας έρωτας ωϊμέ ! … - Τρανέ κι’ ασύγκριτε καϋμέ ! –

Για μιά αναγάπητη καρδιά σε χινοπώρου δείλι

κι’ είνε σαν όραμα τρελλό  που πλάθεται σε νου θολό

και κάποιου γλύπτη καρτερεί παράλυτου τη σμίλη.

 

… Έτσι ήρθε τούτο το καλό… Πόσον καιρό που το καλώ…

Τρελλή λαχτάρα, μακρυνή, χιλιοτραγουδισμένη

κ’ ήρθε σαν μαύρη τελετή, σαν μιά νεκρώσιμη γιορτή

που με λουλούδια ολόδροσα φτάνουν οι καλεσμένοι.

 

 

                          ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΖΙΤΣΑΙΑ

 

 

 

[ το ποίημα

της Χρυσάνθης Ζιτσαίας

« Κάποιες χαρές »

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Κρητικές Σελίδες »,

Ηράκλειο,

  (διευθύντρια: Θάλεια Καλλιγιάννη),

Έτος Α’, τεύχος 3-4, Απρίλιος-Μάϊος 1936, σ. 110]

 

  ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )