Ελένη Λάμαρη
«
Αφήστε με… »
ποίημα,
1905
« ΑΦΗΣΤΕ ΜΕ…
»
Με
ψεύτικες παρηγοριές αφήστε με να ζήσω,
μιάς
ανοιξιάτικης αυγής τα ρόδα να χαρώ,
το
δάκρυ μου, το στεναγμό στον άδη να βυθίσω,
να
κρύψω μεσ’ στο γέλοιο μου τον άγριο σπαραγμό.
Άχ!
δόστε μου λίγες στιγμές τ’ αγνού πουλιού, π’ ανοίγει
’ς
την πρώτη αχτίδα της αυγής ολόλευκα φτερά
και
πάρτε το παράπονο, που με λαχτάρα πνίγει
ο
ξένος ο βαρυόμοιρος ’στη μαύρη ξενητιά.
Φέρτε
πανάκι πάλλευκο λουσμένο μεσ’ ’ς την αύρα
και
’ς τον αφρό της θάλασσας αφήστε να κρυφτώ,
να
σβύση το παράπονο και της καρδιάς η λαύρα,
όπου
με κάνει αδιάκοπα να κλαίω και να πονώ.
Αθήναι
1905
Ελένη Σ. Λάμαρη
[ το ποίημα
της Ελένης Σ. Λάμαρη
« Αφήστε με… »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Η Βοσπορίς »,
Εν Κωνσταντινουπόλει,
(διευθυνταί:
Κορνηλία Πρεβεζιώτου
Εμμανουήλ Ταβανιώτης)
Έτος Ζ’, αριθ. 5, 30
Ιουλίου 1905, σ. 57 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.