Τυμφρηστός
«
Ωκεανός »
ποίημα,
1905
«
ΩΚΕΑΝΟΣ »
Ωκεανός!
μυστήριον το άπειρον εγκλείον
κόσμον
ανεξερεύνητον ’ς τα σπλάγχνα του φυλάττων.
μά
ο νούς τον εξερεύνησε μ’ ένα μικρό του πλοίον
του
Πλαστουργού την δύναμιν εκείνος αναπλάττων.
Ωκεανός!
τί άπειρον, τί θείον μεγαλείον
σαν
σμίγει στον ορίζοντα με τ’ ουρανού τον θόλον
και
βλέπεις δύο ουρανούς, και να θαυμάσης ποίον
από
τους δύο, απορείς, στη δύναμι, στο όλον.
Ωκεανός!
τί άβυσσος φρικτή όταν μυκάται
κ’
υψόνει κύματα βουνά. ο Άδης λες ανοίγει
κι’
ο θάνατος ψυχρός, στυγνός επάνω του πλανάται
και
τ’άμοιρα πλεούμενα στην άβυσσό του πνίγει.
Καράβια
γοργοτάξειδα με τα λευκά πανιά σας,
θαυμάζω
σας σαν σχίζετε τα μαύρα του νερά,
αγκαλιασμέν’
αδιάκοπα με τον τρανό φονιά σας
πότε
φαρμάκι πίνετε, πότε γλυκειά χαρά!
Να
πλεύσω σε Ωκεανέ, πώς η ψυχή μου θέλει,
καβάλλα
σε χρυσόμαλλο κριό και να αράξω
σ΄
ένα λιμάνι τ’ουρανού, με σύντροφο μιά Έλλη,
από
τον κάτω ουρανό στον άνω να πετάξω!
Ελλήσποντος
τη 20 Ιουνίου 1905
Τυμφρηστός
[ το ποίημα
του Τυμφρηστού (Δημήτριου Παπαδόπουλου)
« Ωκεανός »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Η Βοσπορίς »,
Εν Κωνσταντινουπόλει,
(διευθυνταί:
Κορνηλία Πρεβεζιώτου
Εμμανουήλ Ταβανιώτης)
Έτος Ζ’, αριθ. 4, 20
Ιουλίου 1905, σ. 40 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.