Κλήμης Πορφυρογέννητος (Απόστολος Μελαχρινός) - "Πάλι βρέχει" - ποίημα, 1907 - ποιητική συλλογή "Παραλλαγές"

 

Κλήμης Πορφυρογέννητος (Απόστολος Μελαχρινός)

« Πάλι βρέχει »

ποίημα, 1907

 

 

 

         « Πάλι βρέχει »

 

 

Πάλι βρέχει!

Στα παράμερα τριόδια

Οι ψαλμοί θρηνούν που εδιάβαζες στον όρθρο.

Μυροβόλησε η ψυχούλα σου η ευώδια

το κορμί σου, σε μια δέησην ολόρθο.

 

Πάλι βρέχει!

Στου κελιού τ’ άραχνα τζάμια

κλαίν’ μυστηριακές αγιογραφίες,

που ήλιοι με το αίμα τους ζωγράφιζαν

στις λιβανιστές σου ψαλμωδίες.

 

Πάλι βρέχει!

 

Σαν αντίφωνο μες στη θαμπή σου μνήμη

η κλαιάμενη βροχή.

Λες, της φύσης που είναι η προσευχή.

Κι η ψυχή σου κλαίει κάτι που αποθύμει.

Πάλι βρέχει!

Τι σε θέλουν οι καημοί που λεν:  Θυμήσου;

Οι ψαλμοί τους βρόχινοι

μούσκεψαν την άσπιλη ψυχή σου

και στα δάκρυα δεν αντέχει.

 

Πάλι βρέχει!

 

 

                     ΚΛΗΜΗΣ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ

                       ( ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΜΕΛΑΧΡΙΝΟΣ )

 

[ το ποίημα

του Κλήμη Πορφυρογέννητου

   (Απόστολου Μελαχρινού)

« Πάλι βρέχει ! »

από την ποιητική του συλλογή

« Παραλλαγές », 1907 ]

 

(πηγή καταγραφής:

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας,

Β’ Λυκείου, ΙΤΥΕ «Διόφαντος», 2013)