Στ. Μ. Κουκουτσάκης
«
Dolor Aeternus »
ποίημα,
1912
“ DOLOR AETERNUS ”
Όντας
σαν ήλιος έλαμπες κι’ εμύριζες σαν δυόσμο
Κι’
εμένα μ’ είχες σκλάβο σου μαζή μ’ όλο τον κόσμο…
Κι’
όντας η νύχτα επλάκωσε κι’ έσβυσε η μυρωδιά σου
Ξέχασε
η γη τα κάλλη σου κι’ ο κόσμος τη θωριά σου !
Κι’
εγώ με δάκρυα εγύρεψα αλλού δυό μάτια μαύρα
Σαν τα δικά σου λαμπερά.
Μά
αλλοί! Τα κάρβουνα σβυστά, θαμπά τ΄αστέρα, η λαύρα
Κρύα κι’ αυτή – ωϊμέ χαρά ! –
Και
του παληάτσου τη ζωή δεν θέλησα να ζήσω
Ποτέ ποτέ μου πειά.
Και
πήρα λύρα πένθιμους αχούς για να σκορπίσω
Μέσα στην ερημιά ! …
Πατώντας
ξεροκλώναρα και κάποια αχνάρια θεία
Νεράϊδας
που ξενύχτησε μέσ’ τα νεκροταφεία ! …
Στ. Μ. Κουκουτσάκης
[ το ποίημα
του Στ. Μ. Κουκουτσάκη
« Dolor Aeternus »
δημοσιεύθηκε στην
ετήσια έκδοση
«Ανατολικόν
Ημερολόγιον δια το έτος 1913»,
(διευθυντής: Θρασύβουλος Μ. Μάλης),
Εν Σμύρνη, 1912, σ. 41 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.