Πυθαγόρας Δρουσιώτης
« Αφιέρωμα
»
ποίημα, 1949
« ΑΦΙΕΡΩΜΑ
»
Κι’ αν σφράγισεν ο θάνατος τα
φεγγοβόλα μάτια
Κι’ αγκάλιασε ένα φέρετρο το
ασκητικό κορμί
Ούτε της θάλασσας μπορούν κι’ ούτε της
γης τα πλάτια
Να κλείσουν την τιτανική που σε
δονούσε ορμή.
Τι ήταν ο λόγος σου χρυσή Χερουβική
ρομφαία,
Μιάς προφητόλαλης πηγής το
ευφραντικό Ωσαννά,
Κι’ η σκέψη σου λαμπάδιζε σαν νέου
Προμηθέα
Το φως, που μια λυτρωτικήν αυγή μας
προμηνά.
Κι’ ως Αρχαγγελικά φτερά δονούσαν τους
αιθέρες
Τα μυστικά σου οράματα καθάρια
φωτεινά,
Που άστραψαν και πυρπόλησαν καθώς
Ιδέες-Μητέρες
Πλατωνικές, της νειότης μας τα ωχρά
τα δειλινά.
Κι’ αν σφράγισεν ο θάνατος τα
φεγγοβόλα μάτια
Και δέχτηκε ένα φέρετρο το ασκητικό
κορμί,
Στο πέρασμά σου σκίρτησαν καρδιές
που ήσαν κομμάτια
Και ξύπνησαν στα στήθη μας μιας νέας
ζωής παλμοί.
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗΣ
[
το ποίημα
του
Πυθαγόρα Δρουσιώτη
« Αφιέρωμα »
δημοσιεύθηκε
στο περ.
« Κυπριακά
Γράμματα »
(διευθυντής: Νίκος Ι. Κρανιδιώτης)
Λευκωσία,
Έτος
ΙΔ’, αριθ. 164, Φεβρουάριος 1949, σ.
38 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.