Παύλος Κριναίος
« Πεσσιμισμός »
ποίημα,
1930
«
Πεσσιμισμός »
Τον Καρυωτάκη λοιπόν να μιμηθούμε
Αμλέτοι σκοτεινοί και
τραγικοί
του πένθους ραψωδοί,
αινιγματικοί,
και τον μανδύα της
απογνώσεως να ντυθούμε ;
Μήτ ’ ένα φώς λοιπόν
και προσδοκία
θάνατος και πικρία
και σπαραγμός.
ώ !
η μόδα κι’ ο
φριχτός
μιμητισμός
μοναδική μας
φαντασμαγορία.
Μάτια βασιλεμένα κι’
όψη θλιμμένη
βηματισμοί, ελεγεία
σπαρακτικά
το φόρεμα ατημέλητο
φριχτά
κ’ η θλίψη — η
κλασσική μας ερωμένη.—
Καρδιά, σαν νεκρική
μιά τεφροδόχη
τα λόγια, μετρημένα
και βαρειά
και τ’άνθος της
κατήφειας, νοερά
να φιγουράρει, στην
κομψοδόχη !
Τον Καρυωτάκη λοιπόν να
μιμηθούμε
ιππόται, της
ελεεινής μορφής, εμείς
Σάντζοι,
νοικοκυραίοι της στιγμής,
ρόλους Σαικσπηρικούς
να υποδυθούμε ;
Ώ ειρωνία πικρή στην μνήμη
εκείνου
π’ ανέβη στου
Μαρτυρίου την στενωπό,
κι’ ώ κνούτο, κνούτο
για τον μαστρωπό
τ’ αβυσσαλέου
κοπετού και θρήνου !
Γκριμάτσες τραγικές,
καρικατούρες
πόζες γελοίες και
στίχοι παγεροί.
πεσσιμισμός,
φιλολογία και στιχουργοί
κι’ ω τέχνη με
αξιώσεις και κουλτούρες.
ΠΑΥΛΟΣ ΚΡΙΝΑΙΟΣ
[ το ποίημα
του Παύλου Κριναίου
« Πεσσιμισμός »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ο Λόγος »,
Αθήνα,
(διευθυντής: Άγγελος
Τερζάκης),
Χρόνος Α’, φύλλο 2, 1930, σ. 59 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.