Κ.Γ. Καρυωτάκης
«
Είμαστε κάτι… »
ποίημα,
1927
« Είμαστε κάτι…
»
Είμαστε
κάτι ξεχαραρβαλωμένες
κιθάρες.
Ο άνεμος, όταν περνάει,
στίχους,
ήχους παράφωνους ξυπνάει
στις
χορδές που κρέμονται σαν καδένες.
Είμαστε
κάτι απίστευτες αντένες.
Υψώνονται
σα δάχτυλα στα χάη,
στην
κορυφή τους τ’ άπειρο αντηχάει,
μα
γρήγορα θα πέσουνε σπασμένες.
Είμαστε
κάτι διάχυτες αισθήσεις,
χωρίς
ελπίδα να συγκεντρωθούμε.
Στα
νεύρα μας μπερδεύεται όλη η φύσις.
Στο
σώμα, στην ενθύμηση πονούμε.
Μας
διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι
το καταφύγιο που φθονούμε.
Κ.Γ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
[ το σονέττο
του Κώστα Καρυωτάκη
« Είμαστε κάτι… »
από την ποιητική του
συλλογή
« Ελεγεία
και Σάτιρες », έκδ. «Αθηνάς», Αθήνα, 1927 ]
(πηγή καταγραφής:
Κείμενα Νεοελληνικής
Λογοτεχνίας,
Β’ Λυκείου, ΙΤΥΕ «Διόφαντος»,
2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.