Μιχαήλ Πετρίδης
«
Απόβραδο »
ποίημα,
1938
« Απόβραδο
»
Το απόβραδο
τους στοχασμούς μου φτέρωσε,
με τη
δροσούλα που στην πολιτεία εχύθη,
με τη
θολούρα που
τα πράματα
ίσκιωσε,
με τη γλυκειά λαλιά
που αφήκε κάποιο ορνίθι.
Βασίλισσα η
νύχτα στα
ουράνια θρόνιασε
την υπερήφανη κι’ αμίλητη θωριά
της.
Κύττα. Στεριές
και θάλασσες
αγκάλιασε
με την αστροφεγγόλουστη ιλαρή ματιά της.
Οι δρόμοι με
τα πρώτα
φώτα ανθίσανε
και κυματίσαν από κίνησης αγέρα
...
Τα σπίτια αναγαλλιάζουν στο
χαιρέτισμα
που φέρνει ο
γυρισμός απ’ έξω του πατέρα.
Όπου βρεθώ
καμμιά δέ
νοιώθω μόνωση.
Μ’ όλους που περπατούν
ή στέκουν
γίνομαι ένα,
τους ντύνω
με το ντύμα
της αγάπης μου,
με μάτια τους συχνοκυττάζω πονεμένα.
Στο απόβραδο η
ψυχή μου λυώνει κι’ άπιαστη
χυμά και πλημμυρίζει ολάκαιρη την πλάση.
Περνώντας απ’
τους χίλιους κύκλους των καημών
του κόσμου, τους δικούς της έχει πιά ξεχάσει.
Με της νυχτιάς το
πρώτο πράο ανάβλεμμα,
κλειστό σ’
αχτίδες άστρινες ή
φεγγαρίσες,
γελούν τα εσπερινά
γλυκανταμώματα,
κι’ ανοίγουν των
καρδιών οι
πλούσιες βρύσες.
Ξεκούρασης ανάσες
χύνουν άκοπα
τα στήθια, που
σκυφτά βαραίναν όλη μέρα.
Την άλαλη
πικράδα της σκληρής
δουλιάς
τη διώχνει η κελαδίστρα πνοή
καθάριου αγέρα.
Νά ! οι δρόμοι και τα μονοπάτια
αδειάσανε,
Ζεστάθηκαν φωλιές
και σπίτια
τραγουδήσαν ...
Πώς μ'
όλα χαίρω εγώ
! Του απόβραδου
οι ριπές
τον πόντο
της καρδιάς μου πώς τον κυματίσαν
!
MIX. Γ.
ΠΕΤΡΙΔΗΣ
[ το ποίημα
του Μιχαήλ Πετρίδη (Μιχ. Γ. Πετρίδη)
« Απόβραδο »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Νεοελληνική
Λογοτεχνία »
Αθήνα,
(διευθυντής: Τώνης Ζαχαράκης)
Χρόνος Α’, φύλλο 3,
Ιανουάριος 1938, σ. 112 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.