Μαρίνος Σιγούρος - "Οι καταφρονεμένοι" - ποίημα, γραφή: 1904, δημοσίευση: 1905 - περιοδικό "Η Βοσπορίς" (Κωνσταντινούπολη)

 

Μαρίνος Σιγούρος

« Οι καταφρονεμένοι »

ποίημα, 1904

 

 

 

         « ΟΙ ΚΑΤΑΦΡΟΝΕΜΕΝΟΙ »

 

 

Γεννούν μέσ’ ς΄ την ψυχή μου την αγάπη

οι αδύνατοι κ’ οι καταφρονεμένοι,

που της ζωής τα ψίχαλα τους φτάνουν

για την φτωχή ύπαρξί τους τη θλιμμένη.

 

Ώ! οι καλοί κ’ οι ταπεινοί, κ’ οι ανίδεοι,

Οπού περνούν αφ’ της ζωής το δρόμο

δίχως ονείρατα και πόθους μεγαλόφτερους

μ’ ένα σταυρό μαρτυρικό ’στον ώμο.

 

Και οι αλυσίδες άσπλαχνα τους ζώνουνε,

της Μοίρας οι σκληρές οι αλυσίδες,

οπού δεσμεύουν και μαραίνουν και νεκρώνουνε

τα άνθη της ζωής και τις ελπίδες.

 

Αδιάφοροι στου κόσμου τα πλανέμματα

περνούν απ’ της ζωής το μονοπάτι

και δεν ζητούν τους δρόμους τους πλατύτερους,

που μας καλεί η δόξα – ανάθεμά τη - .

 

Ίχνη το πέρασμά τους δεν αφίνει

 ως που να φτάσουν ’στο κατώφλι του θανάτου^.

πάντα όμοια, από την πρώτην ηλικία,

εζήσανε κ’ εσβύσανε εδώ κάτου.

 

Μές τα’ άχαρα κορμιά τους λες φωλιάζει

μιά αδύνατη ψυχή ταπεινωμένη^.

σαν τους θυμούμαι η καρδιά σπαράζει…

Σας αγαπώ, ώ καταφρανεμένοι.

 

 

 

Αθήναι, 30 Νοεμβ. 1904

 

                                  Μαρίνος Σιγούρος

 

[ το ποίημα

του Μαρίνου Σιγούρου

«Οι καταφρονεμένοι»

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Η Βοσπορίς »,

Εν Κωνσταντινουπόλει,

 (διευθυνταί:

    Κορνηλία Δ. Πρεβεζιώτου 

    Εμμανουήλ Τ. Ταβανιώτης)

Έτος Ζ’, αριθ. 3, 10 Ιουλίου 1905, σ. 31 ]

 

  ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )