Μαριάνθη Τσάκωνα
« Θάλασσα
»
ποίημα, 1905
« ΘΑΛΑΣΣΑ
»
Πώς αγαπώ να βρίσκωμαι κοντά
στο ακρογιάλι!
εις ένα μέρος έρημο και
σκοτεινό,
εις ένα μέρος που ποτέ να μην πηγαίνουν
άλλοι,
κ’ εκεί να βλέπω μόνον
γη και ουρανό.
Να βλέπω
τα δύο μνήματα τ’
απέραντα,
που θάφτουν τόσους μεσ’ στην
αγκαλιά τους.
Βλέπω τη γη που τους σκεπάζει χώματα
τα κύματα, μεσ’ στα ψυχρά νερά τους.
Δεν θέλω 'γώ θερμή αγκαλιά στα χώματα.
Θέλω καλήτερα ψυχρή στο κύμα,
δεν θέλω να’χω συντροφιά με πτώματα,
δέ θέλω
να είμαι κάτω από
μνήμα.
Όταν πεθάνω, μή με θάψετε,
μά ρίξτε με στη θάλασσα βαθηά.
τη θάλασσα αγάπησα όσω ’ζούσα,
παντοτεινή μου τη θέλω συντροφιά.
ΜΑΡΙΑΝΘΗ Σ.
ΤΣΑΚΩΝΑ
[ το
ποίημα
της Μαριάνθης Σ. Τσάκωνα
« Θάλασσα
»
δημοσιεύθηκε στην ετήσια
έκδοση
(ετήσιο περιοδικό τόμο)
« Αιγυπτιακόν Ημερολόγιον του έτους 1905 »
Εν Αλεξανδρεία
( διευθυντής: Αργύριος Δρακόπουλος)
Έτος Έβδομον, 1905, σ. 90 ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.