Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού
(απόσπασμα
από το ομότιτλο ποιητικό έργο)
ΣΗΜΕΡΑ
μια μικρή κοπέλα, με θαλασσιά κορδέλα στα μαλλιά,
στάθηκε
στην κορφή της λεύκας και κελαϊδάει.
Απ’ το τραγούδι της πετούν μικρά πουλιά που
γεμίζουν τις αυλές και
τις
στέγες.
Τα πουλιά κάθουνται στους ώμους των παιδιών.
Οι άνθρωποι μπλέκονται στα δίχτυα των αχτίνων
και τρεκλίζουν σαν
πρωτόβγαλτα
πουλιά.
Τα τριαντάφυλλα τρελάθηκαν και κάνουν τούμπες
μέσα στο νερό.
Θε μου, το μεθυσμένο φως θα σπάσει τα τζάμια,
θα πλημμυρίσει τις
κάμαρες
και δε θ’ αφήσει μήτε έναν ίσκιο για να σκεπάσει η μάνα μου
τα
μάτια της.
Τότε θα τινάξει στον αέρα το μαντήλι της και
θα χορέψει κείνο το
νησιώτικο
χορό που χόρευε στα νιάτα της μαζί με τον πατέρα – ένα
χορό
που μυρίζει θάλασσα και βάρκες φορτωμένες πορτοκάλια.
Ο πατέρας θα κάνει πως ξέχασε τον χορό και θα
χαμογελάει καθώς
θα
κρούει τη φτέρνα στον αέρα.
Κι εμείς ξοπίσω τους, παιδιά, πουλιά,
λουλούδια και λιθάρια, θα
χορεύουμε
στ’ αλώνι του ήλιου τραγουδώντας τις μέρες που δε
χάνουνται
μες στο σκοτάδι, όταν οι μεγάλοι χορεύουν μαζί με τα παιδιά
τον
ίδιο χορό της κάθε άνοιξης.
………………..
ΕΝΑ
ψηλό παράθυρο είναι το τραγούδι. Βλέπει στο δρόμο, βλέπει
και
στον ουρανό.
Απ’
αυτό το παράθυρο κοιτάμε τον κόσμο.
Τα
βράδια ανάβουν στις βουνοκορφές αγροτικές φωτιές σαν ανοιχτά
φωτισμένα
παράθυρα στη μακρινή πολιτεία της γαλήνης.
Εκεί κάθουνται οι άγγελοι μαζί με τους
τσοπάνους και τα πρόβατα,
και
ξαναλέν χαρούμενοι τα παραμύθια του περασμένου χειμώνα.
Εμείς κουβαλήσαμε δω πέρα το χαμένο καλοκαίρι
– κείνο το βράδυ
που
όλοι κλαίγαν μες στον άνεμο και κρυώναν.
Κι ο Θεός δεν είναι πια θυμωμένος με τους
άγγελους που κλέψανε τα
μήλα,
μήτ’ έχει μια μεγάλη χαρακιά ανάμεσα στα φρύδια σαν τον
άλλον,
που κάθεται ακαμάτης, καθημερινή και σκόλη, πάνου στο ταβάνι
της
εκκλησιάς και γίνηκε γκρινιάρης γιατί ποτέ δεν πήρε το σκαμνί του
να
βγει να κάτσει στη λιακάδα της αυλής, να ξεμουδιάσουν τα ποδάρια
του
που μούχλιασαν απ’ το λιβάνι κι απ’ την υγρασία.
Ο
δικός μας Θεός γίνηκε πάλι ένα τζιτζίκι, και τραγουδάει μες στην
καρδιά
μας την ώρα που κλαδεύουμε τα δέντρα του παράδεισου και
φυτεύουμε
γεράνια και γαρίφαλα γύρω τριγύρω σ’ όλες τις αυλές και τα
περβόλια.
Γιάννης Ρίτσος (1980)
Γιάννης Ρίτσος
1 Μαΐου 1909 - 11 Νοεμβρίου 1990
Συνοπτικό
εργογραφικό σημείωμα
Γιάννη
Ρίτσου
Ποιήματα
(1934-1991)
«Τρακτέρ»
(1934)
«Πυραμίδες»
(1935)
«Επιτάφιος»
(1936)
«Το
τραγούδι της αδελφής μου» (1937)
«Μια
πυγολαμπίδα φωτίζει τη νύχτα» (1937)
«Εαρινή
συμφωνία» (1938)
«Το
εμβατήριο του ωκεανού» (1940)
«Παλιά
μαζούρκα σε ρυθμό βροχής» (1943)
«Δοκιμασία»
(1943)
«Ο
σύντροφός μας» (1945)
«Ο
άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (1952)
«Αγρύπνια»
(1954)
«Πρωινό
άστρο» (1955)
«Η
σονάτα του σεληνόφωτος» (1956)
«Χρονικό»
(1957)
«Αποχαιρετισμός»
(1957)
«Χειμερινή
διαύγεια» (1957)
«Πέτρινος
χρόνος» (1957)
«Οι
γειτονιές του κόσμου» (1957)
«Όταν
έρχεται ο ξένος» (1958)
«Ανυπόταχτη
πολιτεία» (1958)
«Η
αρχιτεκτονική των δέντρων» (1958)
«Οι
γερόντισσες κ’ η θάλασσα» (1959)
«Υδρία»
(1957)
«Το
παράθυρο» (1960)
«Η
γέφυρα» (1960)
«Ο
Μαύρος Άγιος» (1961)
«Το
νεκρό σπίτι» (1962)
«Κάτω
απ’ τον ίσκιο του βουνού» (1962)
«Το
δέντρο της φυλακής και οι γυναίκες» (1963)
«12
ποιήματα για τον Καβάφη» (1963)
«Μαρτυρίες
Α» (1963)
«Παιχνίδια
τ' ουρανού και του νερού» (1964)
«Φιλοκτήτης»
(1965)
«Ρωμιοσύνη»
(1966)
«Μαρτυρίες
Β» (1966)
«Ορέστης»
(1966)
«Όστραβα»
(1967)
«Πέτρες,
Επαναλήψεις, Κιγκλίδωμα» (1972)
«Η
Ελένη» (1972)
«Χειρονομίες»
(1972)
«Τέταρτη
διάσταση» (1972)
«Η
επιστροφή της Ιφιγένειας» (1972)
«Χρυσόθεμις»
(1972)
«Ισμήνη»
(1972)
«18
Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας» (1973)
«Διάδρομος
και σκάλα» (1973)
«Γκραγκάντα»
(1973)
«Σεπτήρια
και Δαφνηφόρια» (1973)
«Ο
αφανισμός της Μήλος» (1974)
«Ύμνος
και θρήνος για την Κύπρο» (1974)
«Καπνισμένο
τσουκάλι» (1974)
«Κωδωνοστάσιο»
(1974)
«Χάρτινα»
(1974)
«Ο
τοίχος μέσα στον καθρέφτη» (1974)
«Η
Κυρά των Αμπελιών» (1975)
«Η
τελευταία προ Ανθρώπου Εκατονταετία» (1975)
«Τα
επικαιρικά» (1975)
«Ημερολόγιο
εξορίας» (1975)
«Μαντατοφόρες»
(1975)
«Θυρωρείο»
(1976)
«Το
μακρινό» (1977)
«Γιγνεσθαι»
(1977)
«Βολιδοσκόπος»
(1978)
«Τοιχοκολλητής»
(1978)
«Τροχονόμος»
(1978)
«Η
Πύλη» (1978)
«Το
σώμα και το αίμα» (1978)
«Μονεβασιώτισσες»
(1978)
«Το
τερατώδες αριστούργημα» (1978)
«Φαίδρα»
(1978)
«Λοιπόν;»
(1978)
«ο
ρόπτρο»(1978)
«Γραφή
Τυφλού» (1979)
«Αναστάσιμο
Μνημόσυνο» (1980)
«Όνειρο
καλοκαιρινού μεσημεριού» (1980)
«Διαφάνεια»
(1980)
«Πάροδος»
(1980)
«Μονόχορδα»
(1980)
«Τα
ερωτικά» (1981)
«Συντροφικά
τραγούδια» (1981)
«Υπόκωφα»
(1982)
«Μονοβασιά»
(1982)
«Το
χορικό των σφουγγαράδων» (1983)
«Τειρεσίας»
(1983)
«Με
το σκούντημα του αγκώνα» (1984)
«Ταναγραίες»
(1984)
«Ανταποκρίσεις»
(1987)
«3Χ111
Τρίστιχα» (1987)
«Αργά
πολύ αργά μέσα στη νύχτα» (1991)
Συλλογές
Ποιήματα - Α΄ τόμος (1961)
Ποιήματα - Β΄ τόμος (1961)
12 ποιήματα για τον Καβάφη (1963)
Μαρτυρίες - Σειρά 1η (1963)
Ποιήματα - Γ’ τόμος (1964)
Μαρτυρίες - Σειρά 2η (1966)
18 Λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας
(1973)
Ποιήματα - Δ΄ τόμος (1975)
Θεατρικά
Μια γυναίκα πλάι στη θάλασσα (1959)
Πέρα απ'τον ίσκιο των κυπαρισσιών (1947)
Τα ραβδιά των τυφλών (1959)
Ο λόφος με το συντριβάνι
Μεταφράσεις
Αλ. Μπλοκ: Οι δώδεκα (1957)
Ανθολογία Ρουμανικής ποίησης (1961)
Αττίλα Γιόζεφ: Ποιήματα (1963)
Μαγιακόφσκι: Ποιήματα (1964)
Ντόρας Γκαμπέ: Εγώ, η μητέρα μου και ο
κόσμος (1965)
Ιλία 'Ερεμπουργκ: Το δέντρο (1966)
ΝαζίμΧικμέτ: Ποιήματα (1966)
Ανθολογία Τσέχων και Σλοβάκων ποιητών
(1966)
Νικόλας Γκιλλιέν: Ο μεγάλος ζωολογικός
κήπος (1966)
Α.Τολστόη : Η γκρινιάρα κατσίκα (1976)
Φ.Φαριάντ: Ονειρα με χαρταετούς και
περιστέρια (1988)
ΧοτσιΜινχ: Ημερολόγιο της φυλακής
Ταξιδιωτικά
Εντυπώσεις από τη Σοβιετική Ένωση (1956)
Ιταλικό τρίπτυχο (1982)
Επιμέλεια σημειώματος
: Δημήτρης Φιλελές
Πηγή πρώτης δημοσίευσης :
απαγγελία του ποιήματος από τον Δημήτρη
Φιλελέ
Πηγή ανάγνωσης : https://youtu.be/9Q1r_5B1vBk
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
[ ανάρτηση 21 Ιουλίου 2022 :
Γιάννης Ρίτσος,
«Όνειρο καλοκαιρινού μεσημεριού»,
ποιητικό απόσπασμα,
επιμέλεια, παρουσίαση: Δημήτρης Φιλελές ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.