Ρωμανός Μανάρας (:Χατζηγεωργιάδης)
«
Ανατριχίλες »
ποίημα
δημοσίευση
1920 περ. « Ο Λόγος »
« Ανατριχίλες
»
Μιας γιγαντένιας άβυσσος με σφίγγουνε τα ερέβη
στο μυστικό περπάτημα που μόνος ξέρω εγώ,
μυστήρια αχνόθαμπα βουβά κ’ η σκέψη μου αναδεύει
κι’ όλο ξεχνιούμαι… αθέλητα για κάτι νοσταλγώ
που θαμπερό κι’ αόριστο μπροστά μου ζωντανεύει,
σαν θρυλικιά μυριόκουπη γοργόφτερη μια Αργώ,
σαν υπερκόσμια μια πνοή που μέσα της σαλέβει
κάποιο φως και γκαρδιώνει με, του πόθου ναυαγό.
Κάποτες μέσα στις ερημιές ο αστρίτης που σφυρίζει
ποιός ξέρει τί φριχτό όνειρο, στο δρόμο με ξαφνίζει
μα ο νους μου σκλάβος σέρνεται στο αιθέριο μονοπάτι.
Κι’ ώρες κρατεί με το άπειρο, στο ωχρό του αποσπερίτη
τ’ αχνόφεγγο καρφώνεται το φλογερό μου μάτι
και μοιάζει το κεφάλι μου σα στοιχειωμένο σπίτι.
Ρωμανός Μανάρας
[ το ποίημα
του Ρωμανού Μανάρα
( φιλολογικό ψευδώνυμο του Χατζηγεωργιάδη )
« Ανατριχίλες »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ο Λόγος »
( δντής: Γιάννης Χαλκούσης )
Πόλη, Έτος Β΄, αριθ. 6,
Απρίλης 1920, σ. 210. ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
[ ανάρτηση 17 Ιουλίου 2022 :
Ρωμανός Μανάρας (:Χατζηγεωργιάδης), «Ανατριχίλες», ποίημα ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.