Απόστολος Μαμμέλης
«
Ανταρσία »
ποίημα
δημοσίευση
1920 περ. « Ο Λόγος »
«
Ανταρσία »
Κι’
άκουσα, πίσω απ’ τ’ ουρανού τ’ άπλασια που ανεβαίνω,
νύχτιος
Τιτάνας στου άγνωστου κρεμάμενος το νήμα,
κρυφό
υπερφώνημα άστοργα να μου λαλεί: Γκρεμίσου
πέρα
στη γη που τη ζωή σου ξέσκαψα για μνήμα.
Κ’
είδα, απ’ του νου μου τα έγκατα φωτίζοντας τα ερέβη,
μιά
πορφυρότριχη γυμνή γιγάντισσα από χώμα
κ’
ένα γιγάντιο γέροντα πεντάμορφο, θλιμένο :
την
Αμαρτία να φιλά τον Οικτιρμό στο στόμα.
Και
ρώτηξα : Σαν πού τραβά του ιδανικού η
πατρίδα ;
και
της ψυχής της άπλαστης η πλάση πού γεννιέται ;
Πού
των ρυθμών το αμόλυντο, το αέναο των πόθων ;
Και
το θεμέλιο του είναι μου νοιώθω να θεογκρεμιέται.
Κ’
είπα : Σπλαχνίσου με, Οικτιρμέ, τραβώ στην
πλάση κάτω
μά
στους νεκρούς που πιά δεν κλαιν βρες και για μέ μια θέση.
Και
μ’ απαντά σφογγίζοντας στα βλέφαρα ένα δάκρυ :
–
Για σένα, κάποια Δύναμη τα χέρια μου έχει δέσει.
Α. Μαμμέλης
[ το ποίημα
του Απόστολου Μαμμέλη
« Ανταρσία »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ο
Λόγος »
( δντής: Γιάννης Χαλκούσης )
Πόλη, Χρόνος Β΄, αριθ. 8,
Ιούνιος 1920, σ. 301. ]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
φωτογραφίες από τη δημοσίευση του ποιήματος στο περ. "Ο Λόγος"
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ
ΠΟΙΗΤΗΣ”
[ ανάρτηση 17 Ιουλίου 2022 :
Απόστολος Μαμμέλης, «Ανταρσία», ποίημα ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.