Σίμος Φάνας (Γιώργος Παρασκευαϊδης)
«
Dolce Amor »
ποίημα
δημοσίευση
1919 περ. « Ο Λόγος »
« Dolce Amor »
Γέρνει τ’ αστέρι πορφυρό από Δόξα, και μαγεύει
Σπέρνοντας μύρο στους ανθούς και χρώματα στη Φύση.
Τ’ αηδόνια πλέκουν άσματα στη μέρα που θα σβύση
Μες στο μενεξεδένιο φως που ο μπάτης το χαϊδεύει.
Σούρουπο, αχνάδα, σκοτεινιά ! Πλάι στο κυπαρίσσι
Του δάσου, όπου, βασίλισσα, η Αγάπη διαφεντεύει,
Μας άφησαν να νοιώσουμε το ρίγος που κυριεύει
Αγάλι – αγάλια την ψυχή, με φαντασιάς μεθύσι.
Μη φεύγεις, κάθησε κοντά, στο γόνα σου να γείρω,
Το πονεμένο μου κορμί, και πες το παραμύθι
Του νειού που τόνε πλάνεψεν η πονοσώτρα Λήθη.
Σκύψε λίγο, μες στ’ όνειρο του Πόθου μου να νοιώσω
Το χάδι της ανάσσας σου στ’ αχνόφεγγό μου πρόσω-
πο, δός μου και σ’ ένα φιλί της Νειότης σου το μύρο.
Σίμος
Φάνας
[ Το ποίημα
του Σίμου Φάνα ( Γιώργου
Παρασκευαϊδη )
« Dolce Amor »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Ο
Λόγος »
(δντές: Όμηρος Μπεκές, Γιάννης Χαλκούσης)
Πόλη,
Χρόνος Α΄, αριθ. 10,
Αύγουστος 1919, σ. 393. ]
( το
πρωτότυπο σε πολυτονικό )
[ « Ο Γιώργος Παρασκευαϊδης
υπήρξε και συνεργάτης των περιοδικών Ο
Λόγος και Διόνυσος, πριν από το
1922, στα οποία δημοσίευε ποιήματά του με το ψευδώνυμο Σίμος Φάνας.
Βλ. ενδεικτικά:
/ - Σίμος Φάνας, «Dolce Amor», περ. O Λόγος, 1 (1919) 393.
/ - Σίμος Φάνας, «Ξεφαντώματα»,
περ. Διόνυσος (Κων/λης), τχ. 6 (1921) 28-29. »
/ - πηγή: Βούλα Ποσάντζη, «Η
λογοτεχνική παραγωγή του μείζονος Ελληνισμού και του Ελληνισμού της Διασποράς
κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα», σ. 281. ]
(το άρθρο της Βούλας
Ποσάντζη διαθέσιμο στο διαδίκτυο )
poeta greco Ignoto
“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”
[ ανάρτηση 14 Ιουλίου 2022 :
Σίμος Φάνας (Γιώργος Παρασκευαϊδης),
“Dolce
Amor”, ποίημα ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.