Γιάννης Πλαχούρης - "Απομεσήμερο Συντάγματος" - ποίημα - 1987 - ποιητική συλλογή "Η Ελένη του παραθυριού"

 

Γιάννης Πλαχούρης

« Απομεσήμερο Συντάγματος »

ποίημα

ποιητική συλλογή « Η Ελένη του παραθυριού », 1987

 

 

 

 

 

                    « Απομεσήμερο Συντάγματος » 

 

 

Καθόμαστε απομεσήμερο Συντάγματος

Γωνία Φιλελλήνων κι Ερμού

Μετρώντας τα πουλιά

Που αφήνανε ταράτσες

Έπεφταν μέσα στο βοριά,

Ταξίδι χάνονταν.

 

Οι άλλοι εμπρός περνούσαν χρώματα

Εμείς κι ονόματα και όνειρα και

πέταλα λουλουδιών σταυρωμένα και

Επάνω στα τραπέζια τ’ αποφάγια γενεών.

 

« Γιατί κρυώνεις μεσημέρι ; »

ρώτησε ο Ηλίας

 

« Είναι » του είπα που « ο ύπνος γύρο μας

Που το ποτάμι αυτό     Που το νερό

μες το ποτήρι φεύγει θάλασσα     Που η

ζέστη αρχίζει προσευχή     Που »  

 

Μιλώντας έβλεπα τις λέξεις

Φεύγανε ίχνη στον αέρα

Κομματιαστές πλάκες, μαρμάρινες

κι επάνω πούπουλα, φτερών παραδεισένιων

 

ο Μακρύ Γιάννης, ο Νίκο Τσάρας

ο Ανώνυμος ο Έλληνας, ο Γιώργος

ο Μηνάς του μαραγκού, η Ελένη

κι έρημα σπίτια σε χωριά λυπημένα

σαν έτοιμα να στριμωχτούνε σε σταθμούς.

 

Ρώτησα

 

« Μπορούν αλήθεια αυτοί, τώρα εδώ

να δουν το κύμα φως που ακολουθάμε ;

Την πόρτα στην καρδιά ; Τον δρόμο που γυρίζει

χρόνια πριν      σε βγάζει σε ποτάμι

στον Αλφειό, στον Άραχθο, στον Λούρο ; »    

 

Μέρες απλόχωρες κι εμείς σκιές

κρυμμένοι μες τις καλαμιές

ψάχναμε τσίχλες, πετροπέρδικες

κρατώντας ξώβεργες, θηλειές, σφεντόνες.

Πόσο εύκολα πεθαίνει η ρεματιά.

Ηλία πώς σε μια στιγμή

το αίμα σφράγισε τα μάτια ;

Η νύχτα πώς μας συντροφεύει από τότε ;

Μπορούν οι σκιές ν’ αλφαβητίσουνε καθρέφτες ;

 

                                 Και ποιός να πει

                         που οι λέξεις γίνονται σχοινιά ;

                                 Γιαυτό σωπάσαμε.

 

Κι ήταν χειρότερο το αίσθημα της μοναξιάς

Έτσι που βγήκαμε στις ξεραμένες κοίτες

Και φέραμε στο μάγουλο την πέτρα

Νοιώθοντας το θρόισμα των νερών

Μέσα στα χαλίκια, πριν γίνουν βροχή.

 

                                  Ο δικός μας ήλιος

                               αργεί να μας ανεβάσει.

 

 

 

 

 

                                                   Γιάννης Πλαχούρης

 

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Γιάννη Α. Πλαχούρη

« Απομεσήμερο Συντάγματος »

από την ποιητική του συλλογή

« Η Ελένη του παραθυριού »

Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα, 1987, σ. 24-26. ]

 

 

             ( το πρωτότυπο σε μονοτονικό )     

  

 

 

 

poeta greco Ignoto

“ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ”

poetagreco.blogspot.com

[ ανάρτηση 5 Ιουλίου 2022 :

Γιάννης Πλαχούρης, «Απομεσήμερο Συντάγματος», ποίημα  ]