Γρηγόρης Μιχαλόπουλος - "Η αντίστροφη μέτρηση μιας αγάπης" - απόσπασμα από εκτενές ποίημα, 1973 - ποιητική συλλογή "Η αντίστροφη μέτρηση μιας αγάπης"

 

Γρηγόρης Μιχαλόπουλος
« Η αντίστροφη μέτρηση μιας αγάπης »

τεμάχιον ποιήματος, απόσπασμα, 1973

ποιητική συλλογή « Η αντίστροφη μέτρηση μιας αγάπης »

 

 

 

 

 

            « Η αντίστροφη μέτρηση μιας αγάπης »

                                    ( απόσπασμα )

 

 

 

Θυμάσαι…

 

Εκείνη την

αξεπέραστη τραγικότητα

όταν τα δάκτυλά μας μέτραγαν τα

γράμματα του αντίο που ερχόταν.

Κι’ εκείνος ο ορίζοντας.

Κι’ εκείνο το χώμα

που δεν κανάκεψε νεκρούς,

που δεν τέλειωσε με τα σκουλίκια του

το τέλος…

Ξαπλωμένοι… Αποκαμωμένοι…

Διάβαζες το ρόλο το στερνό

κι’ εγώ μάθαινα

πώς να ξεχάσω τη δικαίωση.

Κι’ ο ουρανός;

Ποτέ δεν μας δυσκόλεψε…

Ήξερε ότι αυτός θα ήταν πάντα

ο τελικός μας σκοπός,

ότι στη δική του ταπητουργία, τα άστρα,

θα γέρναμε κάποια μέρα το κεφάλι.

Είμαστε και οι δυο εκεί.

Γιομάτοι από φως και άνεμο,

από τον ήλιο που άδειαζε

τις στερνές του ακτίνες στα πέτρινα μαλλιά σου.

Και γέλαγες…

Με εκείνο το γέλιο σου

Που ενώνει την αναπνοή με τα πάντα

και το Τίποτα,

με εκείνο το γέλιο σου

που σε κάνει κλαδί ανθισμένης μυγδαλιάς.

Ήταν χειμώνας, θυμάσαι;   

 

 

                                              Γρηγόρης Μιχαλόπουλος

 

 

 

[ το τεμάχιον ποιήματος,

απόσπασμα από εκτενές ποίημα,

του Γρηγόρη Ανδρ. Μιχαλόπουλου  

« Η αντίστροφη μέτρηση μιας αγάπης »

από την ποιητική του συλλογή

« Η αντίστροφη μέτρηση μιας αγάπης », Σπουδή, Αθήνα, 1973 ]

 

 

                               ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "