Τάσος Παππάς
«
Πόθος »
ποίημα,
1947
δημοσίευση
περ. « Νέοι
Σταθμοί »
« Πόθος »
Δως-μου
απ’ τα χείλη-σου να πιώ, βιάζεται τόσο αυτή η
στιγμή.
Στην
αγκαλιά-μου θα πνιγούν οι φόβοι οι παιδικοί-σου
. . .
Την
πανοπλία της
ομορφιάς ντύθηκε η
σάρκα-σου η
γυμνή
Κι
αν νικημένη μου δοθείς η νίκη
είναι δική σου
. . .
Σαν
φλογισμένοι πλοκαμοί σμίγουν τα μέλη-μας, σαν μιά
Διπλή αστραπή που εσπάθισε και σάλεψε τα φρένα
Κι
άκρατα εβύζαιναν τη γής τα διψασμένα μας κορμιά
Σαν
δέντρα απο έναν άνεμο τυφλό ξερριζωμένα.
Κι
ως απ’ την δίδυμη πληγή που άκρατα η
νιότη αιμορραγεί
Προβάλλουν οι έντρομες ψυχές να σμίξουν μ' αγωνία,
Γίνεται ένα άστρο και κυλά πέρα απ’ τα μάτια-μας η
γή
Για
να χαθεί στου σύμπαντος την άφραστη αρμονία
. . .
Στο
υγρό το βλέμμα-σου
ουρανός έγινε ασύλληπτα βαθύς
. . .
Λές,
τ’ όνειρό-σου
εσκλάβωσε και τρέμει ο
αποσπερίτης.
Και
τ’ άχαρο φθινόπωρο, περνώντας δίπλα μας, ευθύς
Κινάει να βρει την Άνοιξη ν’ αγαπηθεί
μαζί- της . .
.
ΤΑΣΟΣ ΠΑΠΠΑΣ
[ το ποίημα
του Τάσου Παππά
« Πόθος »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Νέοι Σταθμοί »
(διευθυντές: Γ.Μ. Πολιτάρχης, Σταύρος
Τσακίρης)
Αθήνα,
Χρόνος
Α’, τεύχος 4, 5 Μαρτίου 1947, σ. 32
]
( το πρωτότυπο σε μονοτονικό )
(εδώ επακριβώς όπως το πρωτότυπο)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.