Τέλλος Άγρας
«
Μοναξιά »
ποίημα,
1945
μεταθανάτια
δημοσίευση περ. «Το Ταξίδι »
« Μοναξιά
»
Τα κατάρτια κρέμονται στο παλιό, γλυκό λιμάνι...
Φίλησε με, άχ, έλα
ντε ! — και να πάμε μάνι-μάνι,
και να πάμε βιαστικά, πριν μας πάρουν
τα σκοτάδια,
Κυριακή σε Κυριακή,
εφτά μέρες, εφτά βράδια !
Και σε λίγο η
σάλα-μας, οι βαριές πηχτές κουρτίνες,
τα ρομάντσα της μαμάς,
το άλμπουμ με τις σονατίνες,
εφτά βασιλέματα —
στον αντρέ τί να τα κάνω ;
στα χαμένα, στα
σβηστά — μπουρμπουλήθρες μες στο πιάνο.
Μόνο τούτη τη
βραδιά κάτι τις είχα να πάρω
απ
τα χέρια-σου,
ευωδιά, — στα δικά-μου το τσιγάρο. . .
Μες στο δρόμο το
βουερό, της αγάπης σβήνει η μέρα
και διαλύεται, ένα σωρό βούλες
- βούλες στον αέρα,
κι
ανελεί στα
μάγουλα, κι’ απο των ματιών το πλάι
κατεβαίνει, πούπουλα,
και στα ρούχα-μου κολλάει.
Κι
άχ, τί γλύκα
στον καιρό ! —
τρυφερά κάτω απ’ τη ζώνη,
σάμπως μάγουλο χλωρό,
το κορμί-μου κυματώνει.
Και τί γλύκα, στο
νερό να χαρώ το μέστωμά-του,
τον παλμό-του να
χαρώ, βοσκοπούλα του κυμάτου !
Και τί γλύκα στην
καρδιά, που έχει λιώσει κι’ έχει πέσει
σαν τη μαύρη
τη λαδιά, σε δυό καραβιών τη μέση !
Ακριβή-μου, άν τό ’ξέρες, στο
πλευρό-σου ώς να με φέρεις,
κείνο που κάποιες
φορές ξεθαρρεύτης πως το ξέρεις.
Και κανείς, μες στο
άπραγο, πολυκύμαντον ασκέρι,
μοναχός κανείς !
Κ ι εγώ
πάω με τα φιλιά-σου ταίρι,
τα φιλιά-σου, που διψώ ν’ άχα ακόμα
κι’ άλλον ένα,
κι’
όλο απλώνω
και μασώ φύλλα λεϊμονιάς κομένα.
(Ανέκδοτο)
ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ (1899-1944)
[ το
ποίημα
του Τέλλου Άγρα (1899-1944)
« Μοναξιά »
(
πρόκειται για μεταθανάτια δημοσίευση )
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Το Ταξίδι »
( διευθυντής: Κλέων Καρθαίος )
Αθήνα, Έτος Α’, τεύχος 2, Ιούνης
1945, σ. 42 ]
( εδώ: επακριβώς όπως το
πρωτότυπο)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.