Άνθος Πωγωνίτης
«
Ψαράδες »
ποίημα,
1937
δημοσίευση
περ. « Μακεδονικές
Σελίδες »
« Ψαράδες »
Τώρα
δεν κλείνουν τίποτε… στα στήθεια τους τ’ ασθενικά
μον’
τη ματιά τους ρίχνουνε στα πλάτια της θαλάσσης.
Κορμιά
γερτά που χάσανε την αρμονία αισθητικά
είναι
τα βράδια στο γιαλό… ν’ ο Ράμος κι’ ο Θανάσης.
Φορούν
κι’ οι δυό πουκάμισα μαύρα ριγέ π’ όχουν φθαρεί
απ’
τον καιρό τυλίγοντας τις λιοκαμένες σάρκες
όταν
ημέρες χάνονταν με το χειμώνα το βαρύ
στο
κύμα του Θερμαϊκού, κ’ αφρόπλαιαν οι βάρκες.
Μένει
νεκρή στο μέτωπο νιότη θλιμμένη κι’ ακριβή
φαρμάκια
που την έθρεψαν – η θύελλα του Βαρδάρη
η
μπόρα η ανεμόηχη κ’ η τραμουντάνα η βουβή
τόσο…
π’ αφήσαν στη καρδιά για πάντα το Γενάρη.
Ξεχνιέται
το χαμόγελο στα χείλη τους πολλές φορές
νοσταλγικό
κ’ αθόρυβο σαν ειρωνείας γαλήνη
κι’
όπως στη θύμηση γυρνάν οι αναμάρτητες χαρές
την
απορία ο λογισμός στην έκφρασή τους χύνει.
Όμοιες
σκιές αμίλητοι λες καρτερούν να ξαναρθή
μι’
ολάνθηστη καλοκαιριά στα βρώμια φιρονέρια
κ’
ως τα σκεβρά τους μάγουλα π’ ολότελα έχουν μαραθή
τα
κομπολόγια παίζουνε στ’ αναιμικά τους χέρια.
Μά
πριν να πάρουν άτονα τον ίδιο δρόμο ταπεινά
κυττούν
βαθειά στο πέλαγο ένα πλοίο να μακραίνη
έτσι…
που σα να χαιρετούν τα όνειρά τους τα στερνά
- που πάντα ταξιδεύουνε με μιά ζωή χαμένη.
Άνθος Πωγωνίτης
[ το ποίημα
του Άνθου Πωγωνίτη
« Ψαράδες »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Μακεδονικές
Σελίδες »
Θεσσαλονίκη,
Χρόνος Α’, φύλλο 1, Ιούνιος 1937, σ. 1 ]
( το
πρωτότυπο σε πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.