Λευτέρης Κανέλλης
«
Τρωάδα ’76 »
ποίημα,
1977
ποιητική
συλλογή « Ο Νότιος »
«
ΤΡΩΑΔΑ ’76 »
Τρωάδα
νύχτα
ήρθα κι έκλεψα τα ψάρια σου.
Με
γνώρισαν οι κάβοι αφρίζοντας με φεγγαρίσια λέπια.
Κάτω
απ’ της ματιάς μου τα κοντάρια
ο
τόπος έκανε πίσω κι άνοιγε.
Ράχη
μου κοίτα με τη σιωπή σου εδώ.
Ώ
εκστρατεία της καρδιάς μου.
Η
Τένεδο πίσω ακριβώς από του κεφαλιού μου το φεγγάρι
κι
εμπρός
ο
στίχος μου της Τροίας τα κάστρα
πατάει
με δόλο κι όνειρο.
Ίδα
– κάς ντάγ – που γύρω σου σε δένουνε λαλέδες
ένας
λαός εκεί ανθίζει με γιουλάκια
και
στέλνω τα σελάμια μου.
Μά
είναι ο πλεχτός του θώρακας
που
με στοιχειώνει εμένα.
Κλουβί
μ’ ατσάλινες λουρίδες
φάντασμα
του Αίαντα
τούτη
η φωνή είναι βόγκος.
Μύτη
μου μπακιρένια και παρειές μου χάλκινες
τίμιο
της Τροίας μου μέταλλο
μίλησε
σύ
πές
ποιος φοράει ακόμα τη στερνή του ασπίδα
πές
το ελληνικό δεν είναι ακόμα σκοτωμένο
πές
το ξημέρωμα εκείνο δεν είπε όλους τους μύθους του.
Με
τον Απόλλωνα και τον Αχιλλέα να πεις
θ’
ανοίξουμε τις ατσάλινες πόρτες,
απ’
την ανατολή να μπει το κόκκινο βουίζοντας.
Λέσβιε
με της πασχαλιάς το θώρακα
στάσου
πάνω στην πλώρη σου όρθιος
και
κοίτα :
Το
πέλαγος γαλάζιο απάνω μας ανοίγει το μάτι του Όμηρου.
Λευτέρης Κανέλλης
[ το ποίημα
του Λευτέρη Κανέλλη
« Τρωάδα ’76 »
από την ποιητική του συλλογή
« Ο Νότιος », Κέδρος, Αθήνα, 1977 ]
( το πρωτότυπο σε
πολυτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.