Γιάννης Ζαϊρης
«
Πανανθρώπινο »
ποίημα,
1945
δημοσίευση
περ. « Αυλαία
»
« ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟ »
Αδέρφια
μου φονιάδες και
ληστές
τα κρίματά
σας, πόσο δίκιο βρίσκουν στην ψυχή μου
άτυχ’ αδέρφια μου και πορνεμένες
μου αδελφές,
ίδια
με σας
κι’ η πόρνεψή
μου.
Άγιοι, της λευτεριάς
και του Θεού
και συ που’σαι
το φώς
Χριστέ μου της Δικαιοσύνης
με της
δικής σου καλωσύνης
μοιάζει η ψυχή
μου κ’
αδερφή,
άμοιρ’ αδέρφια μου και
πονεμένες μου ψυχές
ίδιες ζωές και
σεις με
τη δική
μου.
Είμαι ο καλλίτερος του
κόσμου ετουτουνού
μαζύ
ο χειρότερος αυτού του κόσμου
Για το δικό μου
δίκαιο τα
μάτια βγάζω τ’ αλλουνού
κι’ όμοια χαρίζω και
το φως
μου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΑΪΡΗΣ
[ το ποίημα
του Γιάννη Ζαϊρη
« Πανανθρώπινο »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αυλαία »
( διευθυντής: Κ. Δ. Στάμου, Αντρέας Σακαλής )
Αθήνα,
Χρόνος
Α’, αριθ. 1, Οκτώβρης 1945, σ. 10 ]
( το πρωτότυπο σε
πολυτονικό )
Ηλεκτρονική δνση του
αντίστοιχου τεύχους
του περ. «Αυλαία»:
Τεύχος
1 (Οκτώβρης 1945) (23.93Mb)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.