Πέτρος Σπεντζής - "Ραψωδία για δόρατα" - ποίημα, 1968 - ποιητική συλλογή "Περιγράμματα"

 

Πέτρος Σπεντζής
« Ραψωδία για δόρατα »

ποίημα, 1968                         

ποιητική συλλογή « Περιγράμματα »

 

 

 

 

 

 

 

                  « ΡΑΨΩΔΙΑ ΓΙΑ ΔΟΡΑΤΑ »

 

 

Ούρλιασ’ ο γύφτος χουφτιάζοντας φυσερό στ’ αργαστήρι.

Σπίθες στ’ ατσάλι το σφυρί επελέκησε

κι ο καπνός στα σκοτάδια σμικτούσε,

όταν ο χάρος λούφαζε

να ξεχωρίση τ’ αχνάρια που η έλαφος άφηνε

κι ο αγέρας χαλούσε.

 

Βρόντοι τρίξαν απόλεμοι σ’ αστραπές κρεμασμένες

που τ’ αμόνι σηκώνει στο στέρνο του.

 

Στα Τάρταρα φωνάζει ο ίσκιος.

Είναι ο ίσκιος που σύναξε του βοριά τις πλημμύρες,

αφού άφρισ’ ο θάνατος όταν είδε το Λύκο

να θερίζη φοβέρα,

αφού είδε τις πέστροφες να χαλούν τις φωλιές τους,

όταν πνίξαν τα πρόβατα που βελάζουν στον ήλιο.

 

Οι Ταγοί ξεχαστήκαν το θάνατο με σεντέφι

στολίζοντας.

Φοβηθήκαν, ως η τραμουντάνα εθέριεψε,

κι αναγκάστηκαν τους δειλούς να συνάξουν,

τους δειλούς που αγκάλιασαν την πανίδα της λάσπης

την ψυχή τους λερώνοντας.

 

Χέρσα είναι τα πέλαγα.

Δεν ανθίσανε και το δοιάκι πήρε πάλι στα δόντια ο θάνατος

να θερίση γυρεύοντας τη φρεσκάδα που γλύκαινε

την αλμύρα της άμμου.

Οργιστήκαν οι άνεμοι

πανικό στον ορίζοντα σέρνοντας χωρίς οίκτο.

 

Κατεβαίνει ο Χάροντας να τρυγήση το σίδερο,

να το σύρη γυρεύοντας στο βαθύ του λημέρι.

Μά το σίδερο ήταν αθάνατο.

Τότε πρόσταξε:

Η «βαρειά» να το λυώνει του γύφτου

και να φτιάχνη τα δόρατα τους θνητούς να σκοτώνουν.

Τους θνητούς που κατάφεραν τη φωτιά να μερέψουν.

 

 

 

 

                                            Πέτρος Σπεντζής

 

 

 

 

 

 

 

 

[ το ποίημα

του Πέτρου Σπεντζή

« Ραψωδία για δόρατα »

από την ποιητική του συλλογή

« Επιγράμματα », Ίκαρος, Αθήνα, 1968 ]  

 

              ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )  

 

 

 

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "