Δημήτρης Αγγελάκος
«
Μόνο που… »
ποίημα,
1997
ετήσιος
τόμος « Πολύπτυχο
» (σειρά δέκατη έκτη)
« Μόνο
που… »
Δεν
θα μαζέψω τα κομμάτια μου
ούτε
τ’ αρρωστημένα θα γιατρέψω…
απλώς
θα επισημάνω,
θα
πω…
Εδώ
υπάρχουν όλα…
Οι
πρώτες ύλες… «Οι στήλες…»
κι
εκείνες… κι αυτές…
κι
οι παρεπόμενες… κι οι επόμενες…
Επανερχόμενες
εξουσίες… κι άλλα…
Μικρά…
Μεγάλα… Κι ακόμα…
Απλωμένα
παντού… γι’ αλλού…
Κι αν τραβήξεις… «Δεν έχει…».
Τίποτε
πλέον της ζωής δεν θα βρεις
απ’
τα παλιά περάσματα… «Φύγε…».
Οι
άκρες γεμίσαν αράχνες
και
τα υπόλοιπα σχετικά…
«Φριχτά…».
Εδώ
είναι… ή πουθενά…
Παντού…
ή Ποτέ!...
Του
σύμπαντος χάους
ή
της γήινης ανασφάλειας,
της
αποδιοργάνωσης μόνο…
Κάπως
έτσι…
Για
να λένε «Παρανόηση»
τη
Διανόηση,
Παράδεισο
την Άβυσσο
Κι
Ευτυχία τη Δυστυχία…
Μόνο
που… εγώ φεύγω!...
Κροκεαί
11-10-1997
Δημήτρης Αγγελάκος
[ το ποίημα
του Δημήτρη Αγγελάκου
« Μόνο που… »
από τον ετήσιο συλλογικό
τόμο
« Πολύπτυχο
»
(Πεζογραφία, Ποίηση,
Ιστορία, Κριτική, Δοκίμιο, Θέατρο),
σειρά δέκατη έκτη,
εκδοτική ευθύνη: Ευάγγελος Ρόζος,
Αθήνα 1997-1998 ]
( το πρωτότυπο σε μονοτονικό )
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.