Μιχάλης Χελιώτης - "Αστυπάλαια - Έψιλον" - ποίημα, 1989 - ποιητική συλλογή "Αστυπάλαια"

 

Μιχάλης Χελιώτης

« Αστυπάλαια – έψιλον »

ποίημα, 1989

ποιητική συλλογή « Αστυπάλαια »

 

 

 

 

 

 

                 « ΕΨΙΛΟΝ » 

 

 

 

Κύριε, της λευκής, κατάλευκης πέτρας

του ασβέστη, και του φαιού βράχου,

της φωλεάς των ορνέων και των μελισσών

ευδόκησε, κάποτε ν’ αράξη

εδώ η ταλαίπωρη ψυχή

 - η εν πολλαίς περιπετείες

και ταξιδίοις αναλωθείσα,

σ’ ένα μικρό ξεχασμένο κολπίσκο,

ξεχασμένη από τη κόλαση

τη τύρβη, την αλλοτρίωση του μπετόν,

και από τον Παράδεισο

της χλιδής οραμάτων που ζήσαμε,

περιπλανώμενοι, πένητες ιδανικών

σ’ ολόκληρη τη γη !

Σου υπόσχομαι Κύριε

αυτή την αιωνιότητα

να την βαφτίσω σε ποίηση

και να την αποκαλώ Αστυπάλαια.

( Άμωμοι εν λευκή οδώ  ακολουθήστε με )

Το πλοίο της γραμμής

φεύγει στις πέντε !

Υπόλοιπες θέσεις ελάχιστες !

 

 

 

                                   Μιχάλης Χελιώτης

 

 

 

[ το ποίημα

του Μιχάλη Χελιώτη

 « Έψιλον »

από την ποιητική του συλλογή (Ποιητική Σύνθεση)

« Αστυπάλαια »

 ( Η βιογραφία ενός ποιήματος και μιας πέτρας )

Αθήνα, 1989 ]

 

              ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )   

 

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto                                               

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "