Θεόδωρος Ζ;αμπογιάννης - "Φλώρα" - ποίημα, 2012 - ποιητική συλλογή "Τα προσφυγικά"

 

Θεόδωρος Ζαμπογιάννης

« Φλώρα »

ποίημα, 2012

ποιητική συλλογή « Τα προσφυγικά »

 

 

 

 

            « Φλώρα »

 

 

Ψηλή, γαλανομάτα και ξανθιά,

με μακριά μαλλιά η Φλώρα^.

πανέμορφη θεά

μέσα σ’ όλη την Μπήγα και σ’ όλα τα χωριά.

Τα είχε όλα έτοιμα για την εκκλησιά,

μά δεν πρόλαβε να βάλει στεφάνι.

Τον γαμπρό τον σφάξανε στο συντριβάνι.

Μάνα, πατέρα κι αδελφό

τά ’χασε όλα μέσ’ στον πανικό του είκοσι δυό.

Το μόνο που πρόλαβε να πάρει μαζί της

ήταν αυτό που φόραγε^. το νυφικό.

Ένα ωραίο μακρύ, μεταξωτό νυφικό,

που μια ζωή φύλαγε σαν φυλαχτό.

Το φόραγε τα βράδια, πριν απ’ την προσευχή,

να λιβανίσει σπίτι και αυλή.

Εκεί πέρα στο μακρινό Σιαπτσί,

όταν τη γνώρισα παιδί, γριά τρελή,

όχι ζητιάνα, όμως, μήτε παρακατιανή.

Μάζευε βουνιές από τον δρόμο για να ζεσταθεί.

Περίμενε να παντρευτεί.

 

 

                                Θεόδωρος Μ. Ζαμπογιάννης

 

 

 

 

 

Λεξιλόγιο:

   Μπήγα ή Βήγα (Biga): κωμόπολη της Μικρασίας δίπλα στον Γρανικό ποταμό.

Είναι η σημαντική αρχαία και βυζαντινή πόλη της Μυσίας Πηγαί.

    Σιαπτσί, Σιαψί, Σαψί: η τούρκικη ονομασία της κωμόπολης «Σάππες», πρωτεύουσας της επαρχίας Σαππών του νομού Ροδόπης.     

    Βουνιές ή βουνιά: ξεραμένη στον ήλιο κοπριά αγελάδας που οι πάμφτωχοι την χρησιμοποιούν ως καύσιμη ύλη.

                ( το λεξιλόγιο από τις σημειώσεις του βιβλίου )

 

 

 

[ το ποίημα

του Θεόδωρου Μ. Ζαμπογιάννη

« Φλώρα »

από την ποιητική του συλλογή

« Τα προσφυγικά »,

Ορειβατικός Σύλλογος Λάϊστας Ζαγορίου Ιωαννίνων, 2012 ]

 

                    ( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )

 

 

 

 

 

 

                 poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "