Ευάγγελος Ανδρέου
« Ενδοχώρα »
ποίημα,
1986
ποιητική
συλλογή « Αναστύλωση ενός πέτρινου μίσχου »
ΕΝΔΟΧΩΡΑ
Απλά όνειρα της δεντροστοιχίας
πόσο µου λείψατε...
Τώρα σε διαγώνιους δρόμους
βήµα-βήμα η αντοχή των οδοιπόρων
από χρόνους δύσβατους
κυλάει.
Τώρα ένας σίφουνας
από αυτοκίνητα έντομα
κυλάει
την αδάκρυτη ρόδα.
Αδάκρυτη
και χάνεται
στο διάφραγμα των ανέμων.
Έχοντας πάνω στο στήθος
την κόρη του ματιού του
πάνω στο μέτωπο
τράπεζες ασφάλτου
ο διαβάτης Καιρός.
Ψιθυρίζουµε εδώ
τους φθόγγους της αποδηµίας
ένοχοι των ερώτων
κι ένα κοπάδι φύλλα
λίγα-λίγα σκοτίζει τα φέγγη
της φανέλλας,
τον άνιθο που βουλιάζει στο φως,
τα φύκια,
τα κοχύλια
στα σαράντα πέλαγα.
Απλά όνειρα της δεντροστοιχίας
πόσο µου λείψατε...
Στην αναλγησία ενός άδικου αγώνα
νύχτα και πάλι νύχτα
µε άρματα
άρματα και κόγχες της μπαρούτης.
Ανασύρω
την τελευταία µου ελπίδα
ο πόνος πόνος
πέντε οι αισθήσεις
πέντε τα ρήματα.
Κοιτάζω πίσω
οσφραίνοµαι
άνοιξη
κοιτάζω µπρος
ακούω χνώτα
συνομιλίες πουλιών
µικρές νύμφες
όλα µα όλα τούτα
τερπνά γαρύφαλλα και δύστυχα κλήµατα.
Αερικά
το μὀχθο σφυριζοντας
την Βαβυλώνα
και την Πέργαμο
με καθοδηγούν
και µου μαθαίνουν
τον ασύλληπτο Κόσμο.
Απλά όνειρα της δεντροστοιχίας
πόσο µου λείψατε...
Πλεούμενα κάρβουνα
στο διάπλατο κενό και
σχήµατα ορατά
στηλώνουν το χρόνο
της ιεροσύνης
κάτου από ένα τέμπλο γαλέρας.
Τί καιρός, τί σοφία!
΄Αζυμη τύψη στους πάπυρους
του αιώνα-
-το ΄Ατεχνο.
Έλα, έλα λοιπόν
στοργή των νηπιακών µου βημάτων
να περάσω την αυλόπορτα
όπου αερικά το µόχθο σφυρίζοντας
τη Ρώμη και την Καρχηδόνα
µε καδοδηγούν και µου μαθαίνουν
τον ασύλληπτο Κόσμο.
Ευάγγελος Ανδρέου
[ το ποίημα
του Ευάγγελου Ανδρέου
« Ενδοχώρα »
από την ποιητική του συλλογή
« Αναστύλωση ενός πέτρινου μίσχου »,
Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης, Αθήνα,
1986 ]
( β’ έκδοση: Ευρωπαϊκό
Κέντρο Τέχνης, Αθήνα, 1987)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.