Γιώργος Λιάκος
«
Μάταιον όνειρο »
ποίημα,
1945
δημοσίευση
περ. « Καλλιτεχνική
Ελλάδα »
« ΜΑΤΑΙΟΝ ΟΝΕΙΡΟ »
Όλοι Εσείς
που όπως
ζήσατε και πεθάνατε
μόνοι
μά
στη μνήμη επιζήτε κάποιου
τώρα επειδή
απ’ τα σπλάχνα σας μπόρεσε
να ξεφύγει τ’
αηδόνι,
που φωνή σέρνει
αθάνατη και γλυκά κελαϊδεί.
Αν η μνήμη σας
η Άγια καρφωμένη παλεύει
στων
αιώνων επάνω το μεγάλο σταυρό,
είστε σείς, που τεράστια σας
ακλούθαγε η χλεύη
και
σαν μαύρο περνούσε μπρος στον Ήλιο φτερό.
Είστε σεις,
που, αν στο τέλος σας θυμήθηκε
η δόξα,
ενός κόρακα διάλεξε τα
φτερά για
να ’ρθεί,
κ’
ήταν τότε που
αλάργευαν τα
χαρούμενα τόξα
κι αργοσβύνανε μέσα σε σκοτάδι βαθύ.
Χρυσοχόοι στων ψυχών τα
στολίδια, στα δώρα
τ’
απολλώνια, της Τέχνης όλ'
εσείς χρυσαητοί,
σας
φαντάζομαι ομπρός μου, σε
μιά σύναξη τώρα
έξω
τόπου και χρόνου,
να περνάτε
σκυφτοί.
Κι ώ! φαρμάκια κι
ώ! πόνοι κι ώ! βαθειά
καρδιοχτύπια
σαν πουλί πληγωμένο
που θα πέση κοντά
τη
μαντύα του
Edgard Allan Poe την τρύπια
και μιάν άρρυθμη αρβύλα
βλέπω εμπρός που βροντά...
Αν
κανένας της Τέχνης δεν μπορεί να
κοιτάξει
την
κορφή κι’ ατιμώρητα
να τη βάνει
σκοπό,
πώς, η Μοίρα η κακή— λέω— του κόσμου θ'
αλλάξη;...
Μάταιον όνειρο ας κάνω, μάταιο
λόγον ας πώ.
Γιώργος Λιάκος
[ το ποίημα
του Γιώργου Λιάκου
« Μάταιον όνειρο »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Καλλιτεχνική
Ελλάδα »
( διεθυντής: Στράτης Μυριβήλης )
Αθήνα,
Νο 1-2-3,
Γενάρης-Φλεβάρης-Μάρτης 1945, σ. 28
]
( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )
Ηλεκτρονική δνση του
αντίστοιχου τεύχους
του περ. «Καλλιτεχνική Ελλάδα»:
Τεύχος
1-3 (Ιανουάριος - Μάρτιος 1945) (54.75Mb)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.