Στέλιος Μανιατάκης
«
Σούρουπο »
ποίημα,
1945
δημοσίευση
περ. « Αυλαία
»
« ΣΟΥΡΟΥΠΟ »
Τί βαρειές
με φτάνουν,
καθώς σουρουπώνει,
ώρες τώρα
! . . . Κι’ όμως, αν και πάει
καιρός
χτές θαρρώ μεθούσα
— τώρα, τί σκληρός
που κυλάει
ο χρόνος κι’ η καρδιά ’ναι μόνη ! .
Πάντα μέσ’ στο νου μου
ο καιρός εκείνος
έρχεται — μιά ωραία και
χρυσή εποχή
. . .
και στ’ αυτιά μου τώρα
κι’ ως μέσ’ στην ψυχή,
κάτι, σαν τραγούδι, φτάνει και
σαν θρήνος
. . .
Κι’ είναι
το τραγούδι,
όσα περασμένα
έζησα και
φύγαν — όνειρα χρυσά !—
Τώρα
κρύος αγέρας γύρω μου
φυσά
και το κλάμμα
μόνο συντροφεύει εμένα
. . .
ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΝΙΑΤΑΚΗΣ
[ το ποίημα
του Στέλιου Μανιατάκη
« Σούρουπο »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αυλαία »
( διευθυντές: Κ.Δ. Στάμου, Αντρέας Σακαλής )
Αθήνα,
Χρόνος Α’, αριθ. 2, Νοέμβρης
1945, σ. 51 ]
( το πρωτότυπο σε
πολυτονικό )
Ηλεκτρονική δνση του
αντίστοιχου τεύχους
του περ. «Αυλαία»:
Τεύχος
2 (Νοέμβριος 1945) (26.63Mb)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.