Φίλων Αρίας
«
Δεν είμ’ εγώ »
ποίημα,
1945
δημοσίευση
περ. « Αυλαία
»
« Δεν είμ’ εγώ »
Δεν είμ' εγώ
Κυρά ’πό δαύτους, μίλα μου γλώσσα καθαρή
που ζεις Κυρά μου, πέρα βρέχει
και δεν αδειάζει, δεν
μπορεί
να σου μετράει η καρδιά τ’ αστέρια, ρόζους
για τήρ’ έχω στα
χέρια
τέτοια μ’ ανειώθεις, βολετό,
και τ’ άλλα ; λόγια,
χασομέρια . . .
Δεν είμ’ εγώ Κυρά ’πό
κείνους που τους
λυμπίζ’ η αγκαλιά
λέου
τα σύκα
εγώ σύκα
και τα σκυλιά πάλλι
σκυλιά.
Δεν
είν' καιρός τώρα γι’
αγάπες και σούπα-μούπες κι’
άλλα τέτοια
κι’ αν μ’ αγαπάς έλα
κοντά μου να ιδείς
φουρτούνες, να
ιδείς ντέρτια.
Άσε
τ’ αστέρια στη
δουλειά τους
και τα τσετσέκια στη φραγή
και πάρ’ το φλάμπουρο
στα χέρια
να λευτερώσουμε τη
γη,
κι’ απέ σα γίνουμ’ αφεντάδες με
το καλό νοικοκυραίοι
σου τα πλερώνω σε φιλιά και
σε παιδιά ούλα τα
χρέη.
« Β ο υ ν ά, Σ
τ ε ρ ι έ ς κ α ί
θ ά λ α σ σ ε ς »
ΦΙΛΩΝ ΑΡΙΑΣ
[ το ποίημα
του Φίλωνος Αρία
« Δεν είμ’ εγώ »
δημοσιεύθηκε στο περ.
« Αυλαία
»
( διευθυντές: Κ.Δ. Στάμου, Αντρέας Σακαλής )
Αθήνα,
Χρόνος Α’, αριθ. 2, Νοέμβρης
1945, σ. 50 ]
( το πρωτότυπο σε
πολυτονικό )
Ηλεκτρονική δνση του
αντίστοιχου τεύχους
του περ. «Αυλαία»:
Τεύχος
2 (Νοέμβριος 1945) (26.63Mb)
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.