Μαργαρίτα Δαλμάτη - "Η γυναίκα του Λωτ" - ποίημα - 1958

 Μαργαρίτα Δαλμάτη

«Η γυναίκα του Λωτ»         

ποίημα, 1958

 

 

« Η γυναίκα του Λώτ »

 

Πάμε να θερίσουμε τις ώρες της αργίας^.

τις ώρες που πέφτουνε

απ’ την αγκαλιά του τίποτα

σταλαγματιές

στον άπατο γιαλό της ανυπαρξίας.

 

Πάμε να θερίσουμε τις ώρες της αργίας

που τις μαζεύει ο άνεμος

στο ασημένιο κουβάρι της βροχής

να ντύσει τα βουνά με κυκλάμενα.

 

Μην ακούτε

όσα λένε οι σοφοί της γης^.

αυτή τη γης

που καίει κι ανθοστολίζεται και πνίγεται στο θειάφι,

τη γης αυτή

δεν την ορίζουν μοναχά

εκείνοι που θωρούν τον ήλιο^.

η γης είναι των πεθαμένων.

Στην αγκαλιά της

μελετάν τους καινούριους κατακλυσμούς

σοφοί^. αθώρητοι^. Απροσπέλαστοι…

Με το δάχτυλό τους

που έχει ξεντυθεί το βάρος της σάρκας

εσταματήσανε τους δείχτες

του ρολογιού την πλάκα

ευτυχισμένοι

που δεν έχουν πια δάκρια…

Τώρα που ξεντυθήκανε το φως

μαζεύουνε σπειρί-σπειρί

τον χαμένο καιρό τους,

τις ώρες που κυλήσανε

απ’ την αγκαλιά του τίποτα

στο γιαλό της ανυπαρξίας^.

τις ώρες που τις τύλιγε ο άνεμος

στο ασημένιο κουβάρι της βροχής

 

για να στολίσουν μ’ αυτές

τη γυναίκα του Λωτ.

 

                          Μαργαρίτα Δαλμάτη

 

                                

[ Το ποίημα

της Μαργαρίτας Δαλμάτη

« Η γυναίκα του Λωτ »

από την ομότιτλη ποιητική συλλογή της,

¨ Η γυναίκα του Λωτ ",  Δίφρος, Αθήνα, 1958. ] 

[ Εδώ είναι αντλημένο από το βιβλίο:

Μαργαρίτα Δαλμάτη, « Ποίηση », Αθήνα, 1971.

(συγκεντρωτικό τόμο της μέχρι τότε ποίησής της). ] 

              poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "