Μενέλαος Λουντέμης - "Ο Πολυζώης πέθανε" - ποίημα, 1951 - περ. "Ελεύθερα Γράμματα" (Αθήνα)

 

Μενέλαος Λουντέμης

« Ο Πολυζώης πέθανε »

ποίημα, 1951

 

 

 

    «  Ο ΠΟΛΥΖΩΗΣ ΠΕΘΑΝΕ »

 

 

Η μέρα είναι χλωμή, βιάζεται να βραδιάσει
χλωμή σαν άρρωστο κορίτσι που πεθαίνει
Πριν λίγο σφούγγισε τον ίδρωτά της τ’άσπρο σύνεφο
Ύστερα λιγοθύμησε στην αγκαλιά της δύσης.
Όλα βαφτήκανε μαβιά.
Πάνω απ’ τις καλαμιές περνά η ψαλμωδία της νύχτας
Ο ήλιος έλιωσε σε μικρές χρυσές σπίθες
     (οι πολυέλαιοι του Γαλαξία ανάψανε)
Κάτω από έναν πάνινο ουρανό
κείτεται ο Πολυζώης με παγωμένο αίμα
Βασίλεψε ήσυχα από βραδίς— Και τώρα
όλους μας μαυροφόρεσεν η νύχτα.
Το μαχαίρι της λύπης του βούλιαξε στην καρδιά μας
κι’ αποξεχαστήκαμε εκεί.
Τον ξενυχτίσαμε εκεί δίχως κερί,
κομπολογιάζοντας σιγά σιγά τη ζωή του.
Κείνος αφουγκραζότανε κίτρινος τη θάλασσα.
Το πρωΐ τον ανεβάσαν στο κατάστρωμα
Και πίσω του η βαλίτζα του
Το καΐκι κύλησε αργά προς την Αχερουσία
Να μην κλάψει κανείς.
Βγάλτε μοναχά τα καπέλα σας.
Ο Πολυζώης πέθανε στο άνθος της τιμής του.
Ήταν ένας σύντροφος λουσμένος στην πίστη.
Τώρα το γέλιο του το σφράγισε ο χάρος.
Βγάλτε τα καπέλα σας.
Ο Πολυζώης έρχεται
εν «δόξη φοβερά».
Ο άνθρωπος πέθανε
Ζήτω ο άνθρωπος!

 

                        Μενέλαος  Λουντέμης

 

 

 

[ το ποίημα

του Μενέλαου Λουντέμη

« Ο Πολυζώης πέθανε »

δημοσιεύθηκε στο περ.

« Ελεύθερα Γράμματα »,

Αθήνα,

(διευθυντής: Στρατής Δούκας),

Περίοδος Δ’, τεύχος 5-7, Γενάρης-Μάρτης 1951, σ. 194]

 

( το πρωτότυπο σε πολυτονικό )  

              poeta greco Ignoto

         " ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "