Αιμίλιος Ριάδης
« Το
Παληό Τραγούδι »
ποίημα, 1935
« ΤΟ ΠΑΛΗΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ »
Και το παληό της άρχισε τραγούδι πάλι,
η αρχόντισσα με τ’άσπρα τα μαλλιά.
Κι' ο πύργος ο πανάρχαιος ξυπνά αγάλι,
στη λυγερή και γνώριμη λαλιά....
Και σιέτ’ ο πύργος ο παληός ακόμα
στ’ αθάνατο κελαϊδητό και ξαναζή!
Χρόνια δεν άνθισε το μαγικό το στόμα,
γι’αυτό χαρές και μάγια σμίξανε μαζή...
Κι’ ο γέρος άρχοντας, το βήμα σταματώντας
τ’ αδύνατο, σε δέντρο ακουμπά ξερό,
κι’ ακούει την ανάσα του κρατώντας,
ενώ το κλάμμα τρέχει τα’ αρμυρό...
Πάλε η λατρεμμένη της φωνή ηχούσε,
άγγιχτη απ’ τα χρόνια τα πικρά !
Σα κύκνειο τραγούδι πειά κυλούσε
η ζωή του, όξω απ’ τη συμφορά...
(Ανέκδοτο)
Αιμίλιος
Ριάδης
[ το ποίημα
του Αιμίλιου Ριάδη
« Το Παληό
Τραγούδι »
δημοσιεύθηκε
στο περ.
« Θεσσαλικά Γράμματα »,
Λάρισα,
Έτος Α’,
τεύχος 1, 1 Ιανουαρίου 1935, σ. 12]
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.