Μανώλης Κανελλής
« Υστεροφημία »
ποίημα, 1935
« ΥΣΤΕΡΟΦΗΜΙΑ »
Όταν κοπάση της ζωής μου ο
σάλος
κι’ όταν εγώ θα
γίνομαι σιωπή,
ξέρω πως
τότε θα’ρθει στη νωπή,
που άφηκα θέση,
κάποιος όμοιος άλλος.
Κι’ αυτός, καθώς εμένα, θα’ναι λάλος,
θα ρέουν
απ’ τους πόρους
του σκοποί.
Κάθε του στίχος θα
χαράζει οπή
στο χρόνο
και θα λέν : Είναι μεγάλος!
— Ω φήμη, του λειψάνου μου οπτασία,
φασματικέ μου, υπέρλαμπρε σωσία
από το χάρο
μου θα γεννηθείς.
Κι’
όταν εγώ θα
σβύνω μέσ' στο χώμα,
τότε, αδελφή
σκιά, πάνω στο πτώμα ,
σαν
άγαλμα από
δόξα, θα σταθείς .
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΝΕΛΛΗΣ
— Σίσυφος
[το
σονέττο
του
Μανώλη Κανελλή
« Υστεροφημία »
δημοσιεύθηκε
στο περ.
« Θεσσαλικά Γράμματα »,
Λάρισα,
Έτος
Α’, τεύχος 1, 1 Ιανουαρίου 1935, σ.
9]
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.