Σπύρος Νικοκάβουρας
«Το
Όραμα του γέρου»
ποίημα, 1925
« ΤΟ ΟΡΑΜΑ
ΤΟΥ ΓΕΡΟΥ »
Και
στέκει αποσταμένος και κυττάζει
σαν όραμα μπροστά του τον
εαυτό του
στης νιότης του τα χρόνια
να χαράζει
χαμόγελο γλυκό.
με χάρη αυτό του
ζωντανανεμένο το είναι του
και κράζει:
Σε γνωρίζω τί θέλεις
αιχμαλώτου
σκιά! φύγε από εμπρός μου,
ανατριχιάζει
το δέρμα μου, και κάνει το
σταυρό του
και κλεί σφικτά τα μάτια
και τ’ ανοίγει,
μά πάντα εμπρός του το
είδωλο ξανοίγει.
Ο λογισμός,
που του’ριξε μαχαίρια,
τ’ όραμα χάνει στο
άπειρο σκοτάδι
και απλώνει κλαίοντας τραγικά τα
χέρια
και τ’ όραμα τραβάει κατά
τον Άδη.
Σ.
ΝIΚΟΚΑΒΟΥΡΑΣ
[ το
ποίημα
του Σπύρου Νικοκάβουρα
«Το όραμα του
γέρου»
δημοσιεύθηκε
στο περ.
«Κερκυραϊκή Ανθολογία»,
Κέρκυρα,
Χρονιά
Ε’, αριθ. 2, 1 Μαρτίου 1925, σ. 21]
poeta greco Ignoto
" ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.