Β.Γ. Στεφελίδης - "Όνειρο" - ποίημα, 1925 - περ. "Κερκυραϊκή Ανθολογία"

 Β.Γ. ΣΤΕΦΕΛΙΔΗΣ

«Όνειρο»

ποίημα, 1925

 

 

                   « ΟΝΕΙΡΟ » 

Χοντροί μπερντέδες κρέμονται εμπρός στα παραθύρια .
Και στο δωμάτιο πλέει παντού μια χλιαρή ευωδία ^.

Το νυχτοκάντηλαο σκορπά γαλάζια φωταψία

Σ’ ένα κρεββάτι πλουμιστό με αμέτρητα τιρτήρια

 

Καστανομάλλα δροσερή στο πουπουλένιο στρώμα

Ύπνο κοιμάται ροδινό με ονείρατα γεμάτο,

Κι’ ανασηκώνεται συχνά το στήθος της το αφράτο,

Ενώ γλυκό χαμόγελο της έρχεται στο στόμα.

 

Και να που τ΄άσπρα χέρια της ξέσκεπα ως τη μασκάλη

Σιγά, σιγά τ’ αργοκινεί και ολάνοιχτα τ’ απλώνει,

Γιατί θωρεί μες στ’ όνειρο, πως ποθητά σιμώνει

Στο βρέφος της και τρυφερά του ανοίγει την αγκάλη.

 

                             Β.Γ. ΣΤΕΦΕΛΙΔΗΣ

 

[ το ποίημα

του Β.Γ.  Στεφελίδη

«Όνειρο»

δημοσιεύθηκε στο περ.
«Κερκυραϊκή Ανθολογία»,

Κέρκυρα,

Χρονιά Ε’, αριθ. 1, 1 Γενναρίου 1925, σ. 16]